Medycyna behawioralna – najnowsze trendy w farmakoterapii i suplementacji przy leczeniu zaburzeń zachowania kotów

Suplementy diety w medycynie behawioralnej

L-tryptofan

Należy do grupy aminokwasów egzogennych. L-tryptofan jest jedynym prekursorem serotoniny – neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za nastrój i samopoczucie. Jest również substratem do wytwarzania melatoniny, która odpowiada za rytm okołodobowy zwierzęcia, sen oraz czuwanie (11). Aby doszło do centralnej produkcji serotoniny, tryptofan musi najpierw uzyskać dostęp do ośrodkowego układu nerwowego poprzez barierę krew – mózg. O możliwość transportu konkuruje z kilkoma innymi aminokwasami, niezbędnymi do funkcjonowania mózgu (LNAA): tyrozyną, fenyloalaniną, leucyną, izoleucyną, waliną. Jednoczesne przyjmowanie przez zwierzę aminokwasów LNAA ogranicza wchłanianie i dostępność tryptofanu. Obecność węglowodanów również zmniejsza jego wychwyt w jelicie cienkim. Dodatkowo jest wiele czynników, które mają wpływ na wchłanianie tego aminokwasu. Są to m.in.: ilość przyjmowanego pokarmu, czas posiłków, ogólna strawność, wiek, płeć, ogólny poziom pobudzenia, choroby przewodu pokarmowego (15).

Aby ograniczyć konkurencję innych aminokwasów, L-tryptofan należy podawać między posiłkami. Dodatkowo ważnym aspektem w suplementacji aminokwasu jest połączenie z pracą behawioralną. Dzięki niej organizm zwierzęcia otrzyma bodziec do produkcji serotoniny i substrat, jakim jest L-tryptofan (22).

Miłorząb japoński (łac. Ginko biloba)

Miłorząb japoński ma dwa podstawowe składniki aktywne: laktony terpenowe oraz glikozydy flawonowe. Wykorzystywany jest najczęściej u zwierząt starszych, cierpiących na zaburzenia poznawcze. Efektem działania miłorzębu są rozszerzone naczynia włosowate, co wpływa na:

• poprawę krążenia,
• lepsze dotlenienie mózgu,
• aktywniejsze procesy metaboliczne.

Ponadto laktony terpenowe są silnymi antagonistami czynnika aktywującego płytki krwi. Ekstrakt z miłorzębu wykazuje również działanie fibrynolityczne. Sprawiają one, że krew jest mniej lepka i przyspiesza to jej przepływ, usprawniając krążenie. Jak pokazują badania, ekstrakt z miłorzębu wydaje się mieć odwracalne działanie hamujące na oksydazę monoaminową w mózgu szczura poprzez hamowanie wychwytu serotoniny i dopaminy. Posiada również niewielkie działanie hamujące antycholinesterazę, zwiększając w ten sposób transmisję cholinergiczną w mózgu (19). Wykazuje działanie neuroprotekcyjne, a długotrwałe stosowanie miłorzębu japońskiego wydaje się poprawiać pamięć krótkotrwałą szczurów w średnim wieku, prawdopodobnie poprzez zmniejszenie produkcji wolnych rodników w korze przedczołowej. Ogólnie rzecz biorąc, Ginkgo biloba jest bezpieczny i dobrze tolerowany, jednak wykazuje szerokie interakcje ze standardowo wykorzystywanymi lekami:

• przeciwdrgawkowymi,
• antydepresyjnymi (fluoksetyna, amitryptylina),
• inhibitorami MAO,
• metabolizowanymi przez CYP3A4 i CYP2D6 cytochromu P450 (m.in kodeina, midazolam),
• antykoagulantami,
• fluorouracylem,
• cyklosporyną,
• gentamycyną,
• insuliną,
• diuretykami tiazydowymi,
• NLPZ.