Moja fascynacja żywieniem rozpoczęła się już na studiach – dr inż. Olga Lasek

Jakie pasje towarzyszą Pani w życiu?

Jestem dość żywiołową osobą i wszystkie moje pasje związane są z aktywnością fizyczną. Dla mnie najlepszy odpoczynek jest na łonie natury. Mam duży ogród, w którym lubię spędzać czas, ale prawdziwy reset daje mi sport. Najbardziej lubię spacery, trekking w górach oraz jazdę na rowerze. Ponadto pływam i ten rodzaj aktywności jest dla mnie najlepszą medytacją i pozwala zupełnie się zrelaksować. I może będę banalna, ale uwielbiam podróżowanie. Każda nawet najmniejsza podróż czegoś nas uczy i to jest piękne. Co więcej, to intensywna nauka, której doświadczamy wszystkimi zmysłami. Możemy zobaczyć, poczuć, usłyszeć, posmakować, dotknąć, a taki odbiór utrwala obraz w naszej pamięci. Dodatkowo nowi ludzie, odmienna kultura, różnorodność dają dużo inspiracji i otwierają na nowe.

Co jest obecnie największym wyzwaniem dla osób zajmujących się żywieniem i dietetyką zwierząt?

W odniesieniu do żywienia myślę, że największym wyzwaniem będzie sprostanie spersonalizowanemu żywieniu. Myślę, że to taki trend, który będzie coraz popularniejszy. Ludzie coraz bardziej zwracają uwagę na swoje zwierzęta domowe, właściwie na naszych oczach ewoluuje również relacja człowieka ze zwierzętami. Kiedyś pies uważany był za najlepszego przyjaciela człowieka, teraz coraz częściej mówi się, że pies to członek rodziny, a niejednokrotnie traktowany jest jak dziecko. Z mojego punku widzenia to bardzo dobrze, że relacje te zmieniają się, ale najważniejsze, aby nie zapomnieć, że pies to odrębny gatunek, a nadmierna humanizacja i bambinizm to realne zagrożenia, mogące powodować wiele błędów zarówno w utrzymaniu, jak i żywieniu. Ale wracając do uwzględniania indywidualnych potrzeb zwierzęcia, wydaje się, że opracowanie spersonalizowanego żywienia będzie bezpieczną odpowiedzią na wzrastające zainteresowanie zwierzętami. To oczywiście bardzo mocno będzie łączyło się z podejściem dietetycznym. Specjalistyczne postępowanie dietetyczne u zwierząt dobrze sprawdza się w przypadku pojedynczej choroby, ale leczenie i wspomaganie żywieniowe pacjenta z wieloma zaburzeniami jednocześnie bywa bardzo trudne. Często wymaga zastosowania wykluczających się zaleceń, a zatem modyfikacji, które pozwolą kontrolować występowanie kilku chorób jednocześnie.

Cechami wspólnymi wszystkich psowatych i kotowatych są gotowość do polowania oraz preferencyjne wybieranie pokarmów pochodzenia zwierzęcego. Jak ta kwestia odnosi się do dzisiejszego stylu życia zwierząt domowych, w tym ich odżywiania?

Rzeczywiście, biorąc pod uwagę podobieństwo naszych zwierząt domowych z ich dzikimi krewnymi, to gotowość do polowania oraz preferencyjne wybieranie pokarmów pochodzenia zwierzęcego są wspólnymi cechami zwierząt drapieżnych. Jednakże psy wykazały wiele odmiennych cech, m.in. związanych z zachowaniem czy też możliwością trawienia lub metabolizowania składników pokarmowych, które właśnie pozwoliły na proces udomowienia. Oczywiście nie możemy zapominać o preferencjach pokarmowych, dlatego oferując pokarm zwierzęciu, wybierajmy taki, który będzie: odznaczał się smakowitością, dostarczał wszystkich niezbędnych składników oraz bezpieczny. Odnośnie do naturalnych zachowań pokarmowych warto stosować odpowiednią technikę karmienia. Często zwracam uwagę na różnego rodzaju sposoby karmienia interaktywnego – kong, maty węchowe czy miski zwalniające. Natomiast u kotów rzeczywiście instynkt łowiecki jest silny i dlatego warto pamiętać, aby mógł on być prawidłowo realizowany. Zwracam tutaj uwagę na popularną zabawę kotów – wędkowanie, które powinno być zakończone podaniem posiłku. Niekiedy zabawa zakończona jedynie na złapaniu zabawki może zakończyć się niepotrzebną frustracją. Pokarm jest również bardzo ważnym bodźcem podczas szkolenia zwierząt. Przy intensywnym treningu warto zwracać uwagę na ilość podawanych smakołyków. I pamiętajmy również o tym, że ważną czynnością związaną z utrzymaniem zwierząt jest nie tylko dostarczanie energii, ale zadbanie o jej odpowiednie wydatkowanie. Zwierzęta domowe same z siebie nie są skłonne do aktywności i opiekun powinien zadbać o odpowiednią dawkę ruchu.

Jak wygląda przygotowanie planu działania, gdy myślimy o odchudzeniu trafiającego do Pani pacjenta?

Skuteczne i bezpieczne odchudzanie zależy przede wszystkim od odpowiedniej komunikacji z opiekunem oraz przygotowania planu odchudzania. Odpowiednia rozmowa i przekonania właściciela do odchudzania zwierzęcia to pierwszy i właściwie niezbędny krok. Ale oczywiście sama rozmowa nie wystarczy. Opiekun otyłego zwierzęcia powinien otrzymać szczegółowy plan odchudzania, czyli szereg wyliczeń według odpowiednich zasad, uwzględniający: rodzaj karmy, optymalną utratę masy ciała i dostosowane do tego dawkowanie i technikę karmienia kilkoma mniejszymi posiłkami. Generalnie ilość specjalistycznej karmy zmniejszana jest zazwyczaj co tydzień i co ważne – każdego dnia właściciel powinien dokładnie odważać jej ilość. Należy unikać stosowania smakołyków, ludzkiego jedzenia. Te wszystkie wyliczenia właściciel powinien otrzymać od specjalisty, który jest odpowiedzialny za nadzorowanie tego trudnego i wymagającego procesu. Właściciel powinien mieć to dokładnie rozpisane, zaplanowane, tak aby jak najbardziej ułatwić mu odpowiednie karmienie zwierzęcia. Jednocześnie stopniowo powinna być zwiększana długość i intensywność aktywności fizycznej. Liczenie kalorii, odpowiedniej dawki karmy oraz poziomu aktywności powinno wejść w rutynę osoby odpowiedzialnej za przygotowanie planu odchudzania – lekarzowi czy specjaliście żywienia – tak aby maksymalnie w tym zakresie pomóc opiekunowi w tym trudnym procesie.