Yorkshire terrier w gabinecie rehabilitacji, czyli z jakimi schorzeniami możemy mieć do czynienia

Wrodzone zwichnięcie stawu łokciowego

Dość rzadko występujące zaburzenie rozwojowe występujące w dwóch typach:

• Typ I – 90° rotacji na zewnątrz bliższej nasady kości łokciowej, która traci kontakt z pozostałymi powierzchniami stawowymi. Prawdopodobną przyczyną tego rodzaju zwichnięcia jest hipoplazja więzadła pobocznego przyśrodkowego w stawie łokciowym oraz wyrostków wieńcowych i łokciowego dodatkowego. Tego rodzaju przemieszczenie wymusza boczne odchylenie przedramienia i uniemożliwia wyprost w stawie łokciowym. Gdy zmiana dotyczy obu stawów, zwierzę przemieszcza się na tylno-przyśrodkowych powierzchniach przedramion. Choroba rozpoznawana jest u bardzo młodych szczeniąt, tuż po urodzeniu lub w pierwszych 3 miesiącach życia. Do 3. miesiąca życia zwierzęcia możliwe jest również nastawienie kości łokciowej i wprowadzenie na 7 dni gwoździa Kirschnera przez guz łokciowy do kości ramiennej. Po zdjęciu opatrunku i wyciągnięciu gwoździa stopniowo wprowadza się zabiegi usprawniające kończynę. W przypadku starszych zwierząt konieczne mogą okazać się różne formy plastyki stawu.
• Typ II – łagodniejszy od zwichnięcia I rodzaju, polega na tylno-bocznym przemieszczeniu bliższego odcinka kości promieniowej, które można łatwo namacać w badaniu klinicznym, a łokieć przyjmuje położenie szpotawe. Zazwyczaj rozpoznawane między 4. a 5. miesiącem życia. Przy niedużym zwichnięciu zwierzę poddawane jest tylko obserwacji klinicznej, natomiast gdy stan pacjenta pogorszy się lub jeśli mamy do czynienia z zupełnym zwichnięciem, konieczna jest osteotomia kości łokciowej lub promieniowej i nastawienie stawu. Bliższą nasadę kości promieniowej ustala się w nowej pozycji, przeprowadzając zabieg imbrykacji więzadła pobocznego i torebki stawowej niewchłanialną nicią chirurgiczną lub łącząc bliższą nasadę kości promieniowej z kością łokciową przy pomocy śruby ortopedycznej.

Plan rehabilitacji w obu przypadkach jest podobny jak przy urazowym zwichnięciu stawu łokciowego, jednak przy wyborze metod fizykoterapeutycznych należy brać pod uwagę bardzo młody wiek pacjenta oraz obecność metalowych implantów.

Opóźnione zrastanie lub niezrastanie się złamań dystalnych w jednej trzeciej odcinka kości promieniowej i łokciowej

U ras miniaturowych i ras typu toy często dochodzi do powikłań w gojeniu złamań występujących w obrębie kończyny piersiowej. Przyczyną może być niewłaściwe unieruchomienie kończyny, zakażenie czy uszkodzenie naczyń krwionośnych zaopatrujących zniszczoną tkankę kostną. W wielu przypadkach niezbędne jest zastosowanie odpowiedniego unieruchomienia kości płytkami chirurgicznymi lub wykonanie zewnętrznego opatrunku usztywniającego oraz przeprowadzenie intensywnego programu fizjoterapeutycznego stymulującego regenerację struktur kostnych („VetPersonel”, 4/2013).

Wyrośla chrzęstno-kostne

To różnicowane na podstawie zdjęć RTG wyrośla chrzęstno-kostne, najczęściej występujące na kościach długich, łopatce, kości biodrowej, kręgach i kościach palców.