Yorkshire terrier w gabinecie rehabilitacji, czyli z jakimi schorzeniami możemy mieć do czynienia

W przypadku noworodków i szczeniąt zazwyczaj mamy do czynienia z III i IV stopniem zwichnięcia, u młodych psów z II i III, natomiast u starszych psów najczęściej występuje nagła kulawizna po lekkim urazie i I lub II stopień zwichnięcia.

U psów ze zwichnięciem rzepki, które uniemożliwia prawidłowe przemieszczanie się, przeprowadza się różnego rodzaju zabiegi operacyjne. Dzisiejsza medycyna weterynaryjna oferuje wiele metod chirurgicznych dotyczących zarówno tkanek miękkich, jak i kości. W praktyce najczęściej stosowane są całe pakiety zabiegów, dobierane odpowiednio do potrzeb pacjenta i doświadczenia terapeuty.

Wśród metod chirurgicznych przeprowadzanych na tkankach miękkich wyróżniamy: plastykę torebki stawowej, więzadeł, powięzi, zakładanie niewchłanialnych szwów protezujących troczki.

Do operacji stosowanych przy zwichnięciach rzepki, przeprowadzanych na tkankach twardych, zaliczamy:

• przemieszczenie guzowatości kości piszczelowej,
• pogłębienie bloczka kości udowej,
• osteotomię korekcyjną kości udowej,
• artrodezę stawu kolanowego,
• zabieg usunięcia rzepki.

Okres rekonwalescencji zależy od rodzaju wykonywanych zabiegów i w przypadku operacji przeprowadzanych na tkankach miękkich trwa około 3-4 tygodni, natomiast dla metod bardziej agresywnych, takich jak repozycja guzowatości czy pogłębienie bloczka kości udowej, powrót do zdrowia jest dłuższy i przeciąga się nawet do 8 tygodni.

Początkowo w okresie pooperacyjnym należy zadbać przede wszystkim o zniesienie bólu związanego z interwencją chirurgiczną, ograniczenie tworzących się obrzęków i przyspieszenie gojenia tkanek. Najczęściej stosowanymi zabiegami w tym okresie są krioterapia, laseroterapia, magnetoterapia, TENS, delikatny masaż i ćwiczenia bierne pozostałych stawów operowanej kończyny. Zalecane są tylko krótkie spacery na smyczy. W późniejszym okresie wprowadzamy zabiegi z zakresu ultrasonoterapii, ćwiczenia czynne, równoważne i hydroterapię.

Niekompletne kostnienie kłykcia kości ramiennej

Polega na niecałkowitym połączeniu się kłykci kości ramiennej, które pierwotnie powstają z dwóch osobnych jąder kostnienia. Szczelina międzykłykciowa prawdopodobnie tworzy się wskutek złamania zmęczeniowego powstałego na tle wzmożonego obciążenia bocznego kłykcia kości ramiennej, które wynika z przejściowego zespołu krótkiej kości łokciowej i wiążącej się z tym niezgodności powierzchni stawowych. W badaniu klinicznym obserwujemy słabą – do ciężkiej i przewlekłej – kulawiznę, ból przy prostowaniu stawu i brak obrzęku. Psy zazwyczaj słabo reagują na podawanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, a w połowie przypadków choroba często prowadzi do złamań kości ramiennej, nawet podczas normalnej aktywności fizycznej zwierzęcia. Rozpoznania dokonuje się na podstawie zdjęcia rentgenowskiego kończyny w projekcji strzałkowej, na którym obserwuje się różnej szerokości linie przejaśnienia, najczęściej biegnącą od powierzchni stawowej do otworu nadbloczkowego.

Leczenie chirurgiczne polega na wprowadzeniu śrub pozycyjnych lub tytanowych śrub ciągnących. Rehabilitacja przebiega podobnie jak w przypadku złamań okołostawowych.