Urazy narządu wzroku – jak postępować? Omówienie przypadków klinicznych

PRZYPADEK 5

Opis zwierzęcia:

gatunek: pies,
rasa: mieszaniec,
płeć: samiec,
wiek: 4 miesiące.

Wywiad

Podczas wstępnego badania i rozmowy z opiekunem ustalono, że wypadnięcie gałki ocznej prawej miało miejsce w przebiegu wypadku komunikacyjnego.

Leczenie

Postępowanie w takim wypadku obejmuje – badanie kliniczne zwierzaka (najważniejsze!), sprawdzenie parametrów życiowych, ustabilizowanie stanu ogólnego. Następnie znieczulono pacjenta. W badaniu klinicznym zauważono obecność odruchu pośredniego i bezpośredniego źrenicznego. Możliwa była ocena siatkówki. Leczenie objęło dokładną toaletę i golenie całej okolicy oka, delikatne nacięcie jego kąta bocznego oraz uciskanie gałki w celu jej odprowadzenia. W trakcie wykonywania tej czynności należy pamiętać cały czas o nawilżaniu powierzchni oka. Po odprowadzaniu nastąpiło założenie szwu przerwanego z nici nylonowej 4-0. Otwarcie oka zaplanowano po 14 dniach od zabiegu.

Ciało obce

U zwierząt domowych często obserwuje się ciała obce rogówki. Są to zwykle materiały organiczne, jak: patyki, trawa, kłosy, łuski z drzew, ale można również zobaczyć ciała obce z: piasku, metalu i szkła.

Najczęściej powodują wrzody rogówki, a rozpoznanie jest stawiane na podstawie testu z fluoresceiną, która wybarwia strefę ubytku nabłonka wokół wrzodu. Perforujące przez rogówkę ciała obce mogą dostać się do komory przedniej i uszkodzić torebkę przednią soczewki, co w konsekwencji powoduje uwolnienie białka soczewki do cieczy wodnistej i powstanie fakoklastycznego zapalenia błony naczyniowej. Powikłaniami perforacji rogówki są m.in.: zrost przedni tęczówki (łac. synechia posterior), zapalenie błony naczyniowej i zaćma. Objawy obejmują: kurcz powiek, łzawienie i bardzo często zapalenie błony naczyniowej oka (obrzęk rogówki, zwężenie źrenic, obrzęk tęczówki, hipotonię gałki ocznej i możliwy hipopyon). Te, które przylegają do powierzchni oka, są zwykle usuwane w znieczuleniu miejscowym za pomocą irygacji płynem Ringera pod ciśnieniem lub kleszczyków okulistycznych.

Powierzchowne ciała obce, często przyklejone do rogówki; jak np. łuska czy nasiono; usuwamy po premedykacji zwierzęcia specjalnymi pęsetami i igłotrzymaczami mikrochirurgicznymi lub zwykłymi igłami iniekcyjnymi. Najczęściej są one rozpoznawane po dłuższym czasie przebywania na oku, więc po usunięciu zalecone jest podawanie leków przeciwzapalnych miejscowo oraz antybiotyku lub kropli nawilżających.

Jeśli ciało obce osiadło w głębszych warstwach rogówki lub przeniknęło do komory przedniej, konieczne jest znieczulenie ogólne w celu ostrożnego usunięcia z przedniej powierzchni rogówki lub komory przedniej. Konieczne jest ustalenie położenia ciała obcego (tj. głębokości w rogówce) przed jego usunięciem. W razie wątpliwości należy przyjąć, że wnika do komory przedniej. Takie operacje w większości powinny być przeprowadzane przy użyciu lup okulistycznych lub mikroskopu operacyjnego. Rana rogówki powinna być zszywana prostymi przerywanymi szwami wchłanialnymi 7-0 do 9-0. Szwy obejmują ²/₃ grubości rogówki. Terapia pooperacyjna zazwyczaj obejmuje miejscowe i ogólnoustrojowe antybiotyki o szerokim spektrum działania, rozszerzenie źrenic i ogólnoustrojowe NLPZ. Rokowanie dla widzenia jest zwykle dobre.