Czego nauczyła nas epidemia PED w Ameryce?

Czy w USA podjęto właściwe kroki wobec zagrożenia epidemią PED?

Epidemiczna biegunka świń została stwierdzona w USA w maju 2013 roku. Pierwsze próbki dostarczono do laboratorium 16 kwietnia 2013 roku. Od ich otrzymania do oficjalnego potwierdzenia obecności nowego wirusa w Ameryce upłynęły 4 tygodnie. W ciągu trzech tygodni choroba wystąpiła w 22 fermach w 6 stanach USA, a w ciągu 9 tygodni – w około 200 fermach w 12 stanach. Obecnie wiadomo, że w USA krążą dwa lub trzy szczepy PEDV. Wszystkie są blisko spokrewnione ze szczepami znanymi wcześniej w Chinach. Badania przypadków biegunki u świń w USA doprowadziły w 2014 roku do wykrycia kolejnego, nowego koronawirusa, nazwanego delta koronawirusem świń (PDCoV). Jak w przypadku PEDV, podobne wirusy stwierdzono już wcześniej w Chinach. Obecnie w USA, ze względu na podobieństwo tych dwóch koronawirusów jelitowych świń i przypuszczalnie podobną rolę w wywoływaniu biegunek, przyjęto wspólną nazwę dla obu infekcji: choroba związana z koronawirusami jelitowymi świń (SECD).

Niezwykle szybkie tempo rozprzestrzenienia się PED było możliwe ze względu pośrednie drogi transmisji wirusa oraz brak odpowiednich regulacji prawnych w odniesieniu do tej choroby. Formalne wymogi odnośnie do zgłaszania przypadków choroby, ani ograniczenia w transporcie zwierząt z ferm zakażonych, nie istniały. Dopiero od czerwca 2014 roku, a więc po ponad roku od początku epidemii, amerykański Departament Rolnictwa uznał tę chorobę za podlegającą obowiązkowi zgłaszania. Obowiązek zgłaszania przypadków infekcji PEDV i PDCoV weterynaryjnym służbom stanowym i federalnym nałożono na producentów, lekarzy weterynarii, pracowników laboratoriów diagnostycznych i wszystkie inne osoby mające wiedzę o takich przypadkach. Dotyczy to zarówno przypadków nowych zakażeń ferm, jak i powtórnych zakażeń ferm uprzednio zainfekowanych. Od 5 czerwca 2014 roku, kiedy chorobę uznano za podlegającą obowiązkowi zgłaszania, do 28 stycznia 2015 roku stwierdzono zakażenie ...