Poronienia i porody przedwczesne u krów mlecznych

Istnieje wiele czynników mogących wpływać negatywnie na przebieg ciąży, powodując śmierć zarodka lub poronienie płodu. W okresie zarodkowym, czyli pomiędzy 1. a 42. dniem ciąży, w przypadku śmierci zarodka następuje jego resorpcja, której nie towarzyszą objawy kliniczne ze strony matki (oprócz powtórzenia symptomów rujowych). Od około 42. dnia ciąży u bydła mamy do czynienia z okresem płodowym. Poronienie (abortus, partus immaturus) to przedwczesne przerwanie ciąży połączone z wydaleniem płodu martwego lub niedostatecznie rozwiniętego i niezdolnego do samodzielnego życia w środowisku zewnętrznym.

Śmierć płodu może nastąpić bez jego wydalenia na zewnątrz, w konsekwencji czego może on ulec mumifikacji, maceracji lub gniciu w macicy. Mumifikacja (mumificatio fetus) – zeschnięcie płodu – następuje przy zamkniętej szyjce macicznej, a wody płodowe i płyny z jego ciała zostają zaabsorbowane przez matkę. Płód taki staje się suchy i twardy, co można wyczuć w badaniu rektalnym. Krowa nie wykazuje objawów rujowych, ponieważ ciałko żółte ciążowe zachowało swoją aktywność. Podanie prostaglandyny F2α powinno sprowokować lizę ciałka żółtego i spowodować wydalenie zawartości macicy na zewnątrz.

Proces maceracji płodu (maceratio fetus) rozpoczyna się również przy zamkniętej szyjce macicznej, a w obrębie płodu zachodzą procesy autolitycznego rozkładu. Następnie dochodzi do stopniowego otwarcia dróg rodnych i wydalania porcjami płynnej zawartości, która jest mieszaniną części tkanek miękkich, sierści i fragmentów kości. Proces opróżniania macicy można przyspieszyć, podając prostaglandynę oraz preparaty kurczące mięśniówkę gładką. Rokowania zależne są od długości trwania opisanego procesu. Natomiast rozkład gnilny płodu (putrescentia fetus) odbywa się przy otwartej szyjce macicznej, co sprzyja wnikaniu do jej wnętrza bakterii powodujących gnicie. Zawartość patologiczna macicy wydalana jest na zewnątrz i charakteryzuje się nieprzyjemnym, gnilnym zapachem siarkowodoru. Rokowan...