Śmiertelność płodów bydła: nadzieja w szczepionkach

W strefie cieplnego komfortu

Ciąża krów rasy holsztyńsko-fryzyjskiej trwa 280 dni. Jeśli do obumarcia dojdzie do 42 dnia, mówimy o śmierci zarodka. Strata między 42 a 260 dniem określana jest jako poronienie, a po 260 dniu – płód martwo urodzony.  

– Na sto rodzących się cieląt zwykle sześć, siedem rodzi się martwe. Aż u  30-50 procent z nich nie jesteśmy w stanie wskazać przyczyny śmierci. Zwykle w grę wchodzi więcej niż jeden czynnik ryzyka – mówi Paulina Jawor.

Zdaniem naukowców bez względu na to, czy śmiertelność płodów w stadzie jest sporadyczna czy częsta, czy przyczyną jest zakażenie lub ma ono inne podłoże, takie przypadki powinny być rejestrowane i przebadane.

Jednym z czynników ryzyka śmiertelności okołoporodowej jest liczba porodów: częściej dochodzi do poronień u krów rodzących po raz pierwszy niż u samic, które rodzą po raz kolejny

Oprócz tych indywidualnych powodów istnieją również czynniki dotyczące całego stada, na przykład nieodpowiednia dieta, z niedoborem białka. Podejrzewane są też niedobory niektórych mikroelementów, ale na razie brak jednoznacznych dowodów. Zbyt częste dojenie także nie służy krowom: zwierzęta w gorącym klimacie dojone trzy razy dziennie były o 30 procent bardziej narażone na utratę płodu niż te dojone dwa razy.

– Dieta czy dojenie to czynniki, które łatwo określić i zmienić. Wystarczy wiedza i wola hodowcy – uważa Paulina Jawor. Znacznie trudniej wpłynąć na środowisko i niekorzystne warunki klimatyczne, które również mają wpływ na szansę przeżycia płodu. Stres cieplny obniża dobrostan bydła, które znacznie lepiej czują się w temperaturach niższych. Strefa komfortu cieplnego była w Europie wynosi między 0 a 15 stopni.

– Powiększająca się macica, zawierająca płód, wody płodowe i łożysko, uciska płuca matki, utrudniając jej oddychanie. Zbyt wysoka temperatura i wilgotność jeszcze pogarszają ten stan. Zwłaszcza w oborach starego typu, z niskim stropem i słabą wentylacją. W stresie termiczny...