Spowolnić demencję starczą u psów

Propozycja stymulacji osobników starszych

Do prowokacji poruszania się można wykorzystać jedną z najprostszych form różnorodnego podawania pokarmu – ułożyć „smaczki” na podłodze jeden za drugim tak, aby zamiast, jak na co dzień, jeść prosto z miski, pies wędrował za pokarmem, angażując zmysły. Jeżeli pupil jest dużym psem, może mieć problem ze schylaniem się i nie będzie to dla niego atrakcyjna zabawa, w takim wypadku warto zastosować ułożenie smaczków na takiej wysokości, aby pies nie musiał się schylać.

Można do tego celu wykorzystać pudełka tekturowe na tyle wysokie, aby pupil swobodnie sięgał po pokarm na nich umieszczony. Z czasem można stopniowo zwiększać odległości pomiędzy smaczkami tak, aby nie zniechęcić psa, a jednocześnie zachęcić go do pokonania dłuższego dystansu. W celu urozmaicenia zabawy warto zmieniać konfigurację pudełek i odstępy od przekąsek.

W celu stymulacji ośrodkowego układu nerwowego, w zależności od stanu zdrowia i zaleceń lekarskich, można wprowadzić różnorodne stymulujące dla pupila podłoże, np.: piach, kasza, kamienie, woda, basen z piłkami.

Nowatorskim wyzwaniem dla seniorów jest detekcja węchowa Nose Work, stymuluje ona zarówno umysł, jak i układ ruchu. Podczas zabawy Nose Work można dowolnie, w zależności od potrzeb psa, manewrować zarówno stopniem trudności, jak i gadżetami wykorzystywanymi podczas ćwiczeń. Dodatkowo, we współpracy z zoofizjoterapeutą czy ortopedą, można prowadzić niezależną formę rehabilitacji wykorzystującą chęć nawęszania przez psa różnych struktur związaną z terapią ruchem, a więc kinezyterapią.

Korzystne są również brodzenie i pływanie. W przypadku motywacji do tej aktywności za pomocą aportu należy pamiętać o tym, że starszy wiek rządzi się swoimi prawami, a idzie za tym często osłabiona kondycja. Tak więc korzystniej jest wyrzucać aport na krótsze dystanse lub wzdłuż linii brzegu tak, aby w chwili zmęczenia pies mógł odpocząć.

W zakresie tej aktywności bardzo ważny jest umiar w liczbie powtórzeń. Po pływaniu istotne jest zaś dokładne suszenie okrywy włosowej i uszu.

W celu odprężenia psa, a jednocześnie utrzymania z nim stałej, niesłabnącej więzi warto stosować masaż relaksacyjny, czesanie (o ile oczywiście pies to lubi), tulenie – z tym ostrożnie, bo można bardzo szybko wypracować lęk separacyjny. Starsze osobniki bardzo często domagają się od człowieka kontaktu, jest to tym częstsze, im bardziej zawodzą zmysły słuchu i wzroku.

Tak więc należy nie tylko dbać o samodzielność emerytów, ale i o ich właściwą socjalizację z innymi zwierzętami i ludźmi. Kiedy mamy więcej niż jednego psa, młodsze i silniejsze osobniki często chcą przejąć przywileje tego najstarszego, osłabionego osobnika. Ja na to nie pozwalam, nie pozwalam wykluczać i spychać na dalszy plan psa, który się starzeje, choruje, jest słaby. To są moje psy udomowione, żyjące w mojej rodzinie i z tego powodu im na to nie pozwalam. Oczywiście w naturze dziko żyjące psy postępują zgodnie z ich instynktami. Ale psy domowe mają żyć zgodnie z naszymi zasadami.