Żywienie w przewlekłej niewydolności nerek u psa

Nerki pełnią w organizmie bardzo wiele ważnych funkcji, wśród których najważniejsze są funkcje wydalnicze, regulacyjne i endokrynne. Wiążą się one głównie z usuwaniem z krwi produktów przemiany materii, substancji egzogennych, a poprzez regulację ciśnienia osmotycznego nerki utrzymują prawidłowe ciśnienie krwi, optymalny poziom elektrolitów czy odczyn pH moczu. Są także odpowiedzialne za produkcję niektórych hormonów, w tym erytropoetyny i reniny.

Z powodu tego, że diagnostyka chorób nerek we wczesnych stadiach jest utrudniona, są one dużym wyzwaniem zarówno w leczeniu farmakologicznym, jak i w żywieniu – przy wyborze właściwej metody żywienia.

Jednym ze stosunkowo często diagnozowanych schorzeń nerek jest ich przewlekła niewydolność (ang. CRF). Może ona być wywołana przez wiele czynników – od zakażeń bakteryjnych po predyspozycje genetyczne. CRF rozpoczyna się z chwilą, gdy uszkodzone przez proces chorobowy nerki nie spełniają już swoich funkcji, skutkiem czego pojawiają się zaburzenia w funkcjonowaniu całego organizmu, pogorszenie kondycji i samopoczucia zwierzęcia. Wśród psów i kotów zaobserwowano pewne skłonności do występowania tego schorzenia w powiązaniu z konkretną rasą. Wśród psów szczególnie predysponowane są następujące rasy: beagle, shar pei, alaskan malamute, chow-chow, golden retriever, lhasa apso, shih tzu i sznaucer miniaturowy. Dla właścicieli psów tych ras może to być cenna wskazówka co do postępowania żywieniowego, po to, aby nie dopuścić do pojawienia się pierwszych objawów przewlekłej niewydolności nerek.

Najczęstsze objawy niewydolności nerek to stopniowe chudnięcie połączone z pogorszeniem apetytu, nadmierne pragnienie (polidypsja) połączone ze zwiększoną produkcją moczu (poliuria). Następnie wraz z postępującym spadkiem liczby funkcjonujących nefronów dochodzi do zaostrzenia objawów – apetyt jest bardzo mały, do tego dołączają się wymioty na czczo, zwierzę jest osłabione i ospałe, wyczuwalny jest brzydki zapach z pyska, pojawia...