Paulina Bindas – właśnie spełniam swoje największe marzenie! #vetstudent

Podczas II Ogólnopolskiej Konferencji Weterynaryjnej – RÉSONNEVet zdobyłaś III miejsce za prezentację pracy pt: Kardiomiopatia rozstrzeniowa u kawii domowej. Gratulacje! Mogłabyś przybliżyć nam ten temat w Twoim ujęciu? Do jakich wniosków doszłaś w ramach przygotowanego projektu?

Paulina Bindas: Tak, rzeczywiście udało mi się zdobyć nagrodę, z czego bardzo się cieszę. Przygotowana przeze mnie praca, była pracą przeglądową, w której starałam się przybliżyć specyfikę tej choroby u świnek morskich, omawiając jej występowanie, objawy, diagnostykę i leczenie u tego gatunku. Wybrałam akurat ten temat, ponieważ kardiomiopatia rozstrzeniowa jest najczęstszą chorobą kardiologiczną u kawii domowej, uznałam więc, że jest warta uwagi. Temat kardiologii małych ssaków dopiero się rozwija, wiele osób cały czas jest zdziwionych, że tak małe serduszka można badać – myślę więc że jest to ciekawy temat do dalszych badań.

Zdecydowanie tak. Masz dość szerokie spektrum zainteresowań. Jakie dziedziny medycyny są najbliższe Twojemu sercu i czy wiążesz z którąś z nich swoją przyszłość?

Paulina Bindas: Zdecydowanie najbliższa mojemu sercu jest medycyna małych ssaków – królików i gryzoni. Od czterech lat, więc właściwie przez cały okres moich studiów, miałam możliwość obserwowania tych zwierząt i pracy z nimi i muszę przyznać, że skradły one moje serce. Być może w przyszłości uda mi się rozszerzyć to grono pacjentów o inne gatunki egzotyczne, jak gady czy ptaki, na pewno byłoby to nowe, ciekawe doświadczenie. Z innych dziedzin weterynarii najbardziej interesuje mnie chyba chirurgia i kardiologia, ale tak jak już wspomniałam na początku, w pierwszej kolejności po ukończeniu studiów chciałabym zostać dobrą internistką.

Wspominałaś, że praktyki w pracy ze zwierzętami nabierasz w Specjalistycznej Przychodni Weterynaryjnej dla Małych Ssaków „Ogonek”. Jak pracuje Ci się w zespole lecznicy?

Paulina Bindas: Tak, do Ogonka trafiłam na początku mojej przygody z weterynarią – już na drugim roku studiów i chyba samo to, że jestem tam już prawie cztery lata mówi samo za siebie. Uważam, że zespół „Ogonka” tworzą bardzo dobre lekarki i techniczki, które znają się na swojej pracy i co dla mnie ważne chcą tą wiedzę przekazywać. Kiedy przyszłam tam pierwszy raz na praktyki, nie wiedziałam praktycznie nic o małych ssakach, dziewczyny nauczyły mnie wszystkiego od podstaw. Do tej pory, kiedy mam jakieś wątpliwości zawsze mogę zapytać o rzeczy których nie rozumiem, a uważam, że to bardzo ważne móc skonsultować wątpliwości z kimś bardziej doświadczonym. Dlatego bardzo się cieszę, że trafiłam do „Ogonka” i zyskałam takie przewodniczki.

SLW „Ogonek” zajmuje się leczeniem małych ssaków. Co najbardziej fascynuje Cię w tym zakresie?

Paulina Bindas: Najkrócej mówiąc – wszystko 😉 Podoba mi się to jak szeroka to jest dziedzina. Przyjmujemy wiele różnych gatunków jak króliki, kawie domowe, szczury, chomiki, myszy, jeże, fretki – a to tylko ci najczęściej odwiedzający nas goście. Zdarzają się też bardziej nietypowi jak lotopałanki, wiewiórki, skunksy, czy nawet świnie wietnamskie lub kapucynki. Każdy z tych gatunków jest inny, każdy z nich ma swoje specyficzne choroby, zachowanie, może przyjmować określone leki itp. Ta różnorodność sprawia, że za każdym razem, gdy wydaje mi się, że wpadam w rutynę pojawia się nowy, ciekawy przypadek, którego jeszcze nie widziałam.

Jeśli chodzi o jakieś konkretniejsze dziedziny w leczeniu małych ssaków, to chyba najbardziej podziwiam chirurgię – może to dlatego że w „Ogonku” mamy świetną chirurżkę, która naprawdę czasami potrafi dosłownie zdziałać cuda. Pamiętam jak pierwszy raz widziałam kastrację myszy – do końca dnia przeżywałam i opowiadałam znajomym, że to jest możliwe, mimo że narzędzia są większe od pacjenta 😉