Praktyka weterynaryjna w orzecznictwie sądowym

Odpowiedzialność zawodowa – sąd lekarsko-weterynaryjny

W orzeczeniu, które zapadło w 2020 r., Sąd Najwyższy stwierdził, że „sąd lekarsko-weterynaryjny składa się z lekarzy weterynarii, czyli osób mających wiedzę w zakresie medycyny lekarsko-weterynaryjnej, a tym samym opinie służą, w większej mierze niż w uzyskaniu wiadomości specjalistycznych, uzyskaniu pewnych ocen co do diagnostyki lub sposobu leczenia, które następnie są weryfikowane przez skład orzekający” (9).

Należy uwzględnić, że stosownie do zapisów art. 46 ust. 1 Ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza i izbach lekarsko-weterynaryjnych sąd lekarsko–weterynaryjny może orzec wobec lekarza weterynarii kary:

1. upomnienia;
2. nagany;
3. zawieszenia prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii na okres od trzech miesięcy do trzech lat;
4. pozbawienia prawa wykonywania zawodu.

Ponadto orzeczenia wydane przez Krajowy Sąd Lekarsko-Weterynaryjny w drugiej instancji, kończące postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, są prawomocne z chwilą ogłoszenia. Jednakże przysługuje od nich jeszcze możliwość kasacji do Sądu Najwyższego, czyli możliwości skasowania nieprawidłowego orzeczenia, jeśli są spełnione przesłanki ku temu w terminie 2 miesięcy od doręczenia orzeczenia. Należy zauważyć, że kasacja, czyli skarga kasacyjna, przysługuje nie tylko obwinionemu lekarzowi weterynarii, ale także na podstawie art. 46b ust. 1 wspomnianej ustawy: osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone działaniem albo zaniechaniem lekarza weterynarii i która wniosła skargę do rzecznika odpowiedzialności zawodowej, Krajowemu Rzecznikowi Odpowiedzialności Zawodowej, ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa oraz Prezesowi Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej.

W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, że w sprawie rozpatrywanej przez Sąd Najwyższy, Sąd Lekarsko-Weterynaryjny, a także Krajowy Sąd Lekarsko-Weterynaryjny uniewinnił lekarzy weterynarii od zarzucanych im czynów. Jednak po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej pokrzywdzonego Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone orzeczenie Krajowego Sądu Lekarsko-Weterynaryjnego i przekazał sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania. Oznacza to, że mimo uniewinnienia, sprawa lekarza weterynarii może być ponownie rozpatrywana z innym rozstrzygnięciem.

Ważne

„Mimo uniewinnienia sprawa lekarza weterynarii może być ponownie rozpatrywana z innym rozstrzygnięciem”.

Zadania samorządu zawodowego lekarzy weterynarii

W orzeczeniu z  dnia 3 marca 2011 r. sygn. akt. III ZS 2/11, Sąd Najwyższy wskazał na zadania samorządu zawodowego lekarzy weterynarii, które zostały przewidziane w zapisach art. 10 Ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych. Wydając orzeczenie, Sąd Najwyższy stwierdził, odnosząc się do zadań ustawowych tegoż samorządu, że jego zadaniem jest reprezentowanie i ochrona zawodu lekarza weterynarii oraz występowanie w obronie interesów indywidualnych i zbiorowych członków izb lekarsko-weterynaryjnych, a zatem także występowanie wobec organów administracji publicznej, w tym organów Inspekcji Weterynaryjnej.

Sąd podkreślił także, że mimo iż samorząd tej grupy zawodowej występuje niejednokrotnie w obronie interesów finansowych lekarzy weterynarii, to jednak uchwały organów samorządu weterynaryjnego nie mogą w swej treści jednostronnie i władczo nakładać na te organy jakichkolwiek obowiązków prawnych. Jak stwierdził sąd, przeczy temu bowiem zarówno konstytucyjna zasada działania władzy publicznej na podstawie prawa powszechnie obowiązującego sformułowana w art. 7 konstytucji, jak i konstytucyjnie wyznaczona art. 17 Konstytucji pozycja i status samorządu weterynaryjnego jako samorządu zawodowego.

Na kanwie powyższego orzeczenia należy wskazać, że mimo ogromnego znaczenia samorządu lekarzy weterynarii z mocą wydawania uchwał nie są one przepisami prawa powszechnie obowiązującego i nie są prawnie wiążące wobec organów władzy publicznej, w tym Inspekcji Weterynaryjnej. Uchwały samorządu zawodowego lekarzy weterynarii są aktami prawa wewnętrznego samorządu regulującymi obszary życia samorządu czy przestawiającymi stanowisko samorządu wobec określonych zagadnień, czy problematyki. Mają jednak bardzo duży wpływ na funkcjonowanie całego samorządu, podejmując aspekty jego życia w wydawanych uchwałach.