Pierwsza pomoc w nagłych sytuacjach. Hipotermia i odmrożenia

Pacjent z hipotermią w lecznicy

W momencie, gdy próg lecznicy przekracza właściciel ze zwierzęciem w tak ciężkim stanie, technik weterynarii obecny na dyżurze powinien natychmiast udzielić pomocy, przede wszystkim poprzez udzielenie pierwszeństwa w przyjęciu do gabinetu. Następnie należy uzyskać jak najbardziej obszerne informacje o zdarzeniu, podczas gdy reszta zespołu medycznego powinna przystąpić do działań wg planu pierwszej pomocy. W przypadku leczenia hipotermii powinniśmy zapewnić pacjentowi warunki, w których powoli unikniemy pogłębienia wyziębiania, a temperatura spokojnie będzie wzrastać. W tym celu tuż po wstępnej ocenie pacjenta oraz badaniu klinicznym należy przenieść pacjenta w ciepłe miejsce. Najlepszym wyjściem jest inkubator, w którym ciepło rozchodzi się równomiernie, a podnoszenie temperatury można ustalić i monitorować.

Jednak zanim inkubator się rozgrzeje, należy pacjenta okryć kocem, można dodatkowo na spód inkubatora wyłożyć termofory z ciepłą wodą (nigdy gorącą!). Należy pamiętać o tym, aby nie przykładać termoforu bezpośrednio do ciała pacjenta, gdyż łatwo w ten sposób doprowadzić do poparzenia. Termofor najlepiej przyłożyć w pokrowcu bądź owinąć ręcznikiem, tak, by chronić skórę i delikatnie ogrzewać ciało. Ważnym elementem jest także założenie wkłucia dożylnego oraz podaż ciepłych płynów infuzyjnych, podczas zakładania wenflonu warto dokonać pomiaru glukozy, a jeśli to możliwe, pobrać krew na podstawowe parametry morfologiczne i biochemiczne. Bardzo często ze spadkiem temperatury wiąże się także hipoglikemia, wtedy może istnieć konieczność podania glukozy. Pacjenci wychłodzeni powinni być monitorowani pod względem pracy serca, ciśnienia i natlenienia, zalecane jest dokonanie zapisu EKG, najlepiej stale, do momentu stabilizacji pacjenta.

Odmrożenia

Kolejną zimową przypadłością są także odmrożenia, które najczęściej obejmują części ciała ubogie w tkankę tłuszczową – kończyny, uszy, końcówki ogona, jądra. Najczęściej są wynikiem zbyt długiego przebywania na zewnątrz w niskich temperaturach.

Wyróżniamy cztery stopnie odmrożeń:

• I – zmiana kolory skóry, obrzęk, ból;
• II – obrzęk, opuchlizna, pęcherze wypełnione płynem;
• III i IV – związane z obumieraniem tkanek (czarny kolor tkanek itp.).

Objawami odmrożeń są: zaburzenia czucia miejscowego, wygryzanie, wylizywanie zmienionego chorobowo miejsca, sztywne, zimne miejsce. W sytuacji kiedy mamy do czynienia z odmrożeniami, należy postępować bardzo delikatnie, gdyż w miejscu objętym procesem skóra jest bardzo podatna na uszkodzenie mechaniczne, dlatego też masaż, który jest wskazany, powinien polegać na delikatnym pocieraniu bez użycia silnego nacisku, warto jest zabezpieczyć miejsce opatrunkiem bawełnianym, w silnych stanach należy rozważyć podanie leków przeciwbólowych.

Opisy przypadków

Miesiące zimowe raczej nie są zbyt lubiane przez właścicieli zwierząt ze względu na zimno, większość raczej niechętnie udaje się na długie spacery. Niemniej jednak są pewne grupy właścicieli, którzy dosyć prężnie korzystają z tej pory roku. Opiekunowie takich psów, jak: labradory, golden retrievery czy berneńskie psy pasterskie, raczej nie stronią od aktywności fizycznej. Zima jest bardzo zdradliwa dla retrieverów, które są szczególnie narażone na sytuacje związane np. z podtopieniami.