Pierwsza pomoc u pacjenta powypadkowego

Częstokroć świadkowie urazów komunikacyjnych, bądź innego rodzaju wypadków, w panice działają chaotycznie. Nazbyt często emocje biorą górę, a pomoc okazuje się bez celu. Jeżeli mamy możliwość rozmowy telefonicznej, warto przypomnieć świadkowi zdarzenia o planie ABCD.

To pierwsze podstawowe badanie powinno zostać wykonane przez świadka zdarzenia:

• A – airways (drogi oddechowe, drożność, krwawienia),
• B – breathing (oddychanie, miarowość, typ),
• C – circulation (krążenie, tętno, miarowość),
• D – disability (utrata czynności).

W odniesieniu do uzyskanych informacji możemy poinstruować opiekuna o pierwszych czynnościach, które należy wykonać przed transportem/w trakcie transportu. Dla pacjenta po urazie komunikacyjnym bądź innym wypadku często liczą się pierwsze chwile od zdarzenia. Jeżeli mamy możliwość rozmowy ze świadkiem zdarzenia, należy udzielić mu informacji, jak zabezpieczyć przede wszystkim siebie, a kolejno zwierzę, w jaki sposób transportować, opatrzyć widoczne urazy, a jeżeli to konieczne, udzielić pierwszej pomocy na miejscu zdarzenia.

Zawsze trzeba mieć na uwadze w pierwszej kolejności swoje bezpieczeństwo. Zwierzę będące po urazie, w szoku, obolałe, może zachować się nieracjonalne i agresywnie z powodu bólu, który mu towarzyszy. Należy uczulić świadka, iż zanim zaczniemy przenosić zwierzę przytomne, należy najpierw zabezpieczyć kagańcem bądź wykonać prowizoryczną uzdę na pysk, aby zabezpieczyć siebie przed pogryzieniem.

Kolejną ważną informacją jest przeniesienie pacjenta. W momencie, gdy nie wiemy, do jakich obrażeń doszło, należy:

• ostrożnie przenieść zwierzę, najlepiej na czymś twardym,
• bądź użyć wycieraczki samochodowej, koca, aby jak najmniej poruszać tułowiem zwierzęcia.

Przygotowanie gabinetu

Natychmiast po uzyskaniu informacji o urazie należy przygotować pomieszczenie przeznaczone dla pacjenta z wypadku, najlepiej, aby znajdowały się w nim bądź w pomieszczeniu obok aparaty do diagnostyki obrazowej (RTG, USG).

Ponadto powinniśmy przygotować:

• stetoskop,
• zestaw do dojścia dożylnego,
• płyny do płynoterapii,
• leki do premedykacji,
• leki do reanimacji,
• rurki intubacyjne,
• worek ambu,
• dostęp do linii tlenowej,
• monitor pacjenta,
• nosze,
• koce,
• podkłady higieniczne.

Dobrym wyjściem jest przygotowanie na dużej widocznej tablicy planu działania i leków wykorzystywanych przy pierwszej pomocy z rozpisanym dawkowaniem leków (najlepiej w formie tabeli z rozpisanym dawkowaniem na konkretną masę ciała), a następnie zawieszenie jej w miejscu, w którym znajdują się pacjenci na intensywnej terapii.