Najnowsze trendy i zmiany paradygmatów w branży patologii cyfrowej

Oprogramowanie przyjazne dla użytkownika

Kolejną zmianą, jaka nastąpiła na rynku patologii cyfrowej, jest projektowanie programów łatwych w obsłudze. Dotychczas oprogramowanie do patologii cyfrowej, a w szczególności do analizy obrazu, miało skomplikowany interfejs użytkownika, co zniechęcało patologów do korzystania z tego typu programów.

Sytuacja na szczęście się zmienia i zarówno oprogramowanie do analizy obrazu oparte na metodach sztucznej inteligencji, jak i wizjery zeskanowanych preparatów mikroskopowych (ang. viewers) oraz systemy zarządzania obrazami patologicznymi (ang. image management systems) są coraz prostsze w obsłudze.

Charakterystyka pracy w patologii diagnostycznej i toksykologicznej, znacznie się różnią. Dotychczas toksykopatolodzy pracujący z cyfrowymi preparatami mikroskopowymi musieli używać wizjerów zaprojektowanych pod kątem patologii diagnostycznej, co zdecydowanie zniechęcało ich do patologii cyfrowej.

Nie mieli jednak wyboru, gdyż tylko takie oprogramowanie było dostępne na rynku. Aktualnie istnieją firmy, jak np. irlandzki Deciphex, skupiające się wyłącznie na patologii toksykologicznej, a ich produkty do pracy z preparatami cyfrowymi i do analizy obrazu są zoptymalizowane dla toksykopatologów.

Firmy oferujące oprogramowanie do analizy obrazu dostrzegły potencjał sztucznej inteligencji w rozwiązywaniu problemów patologicznych. Zamiast projektować algorytmy na własną rękę, blisko współpracują z patologami, którzy dzięki temu, że oprogramowanie jest niezwykle proste w obsłudze, projektują własne algorytmy, które mogą być potem zintegrowane z innymi systemami komputerowymi używanymi w laboratorium, takimi jak LIMS.

Patolodzy podczas pracy nad projektowaniem algorytmów anotują przykłady specyficzne dla zagadnienia, nad którym pracują i mają możliwość korekty algorytmu podczas pracy. Po weryfikacji i zatwierdzeniu algorytmu, może on zostać wykorzystany do pracy diagnostycznej.

Patologia cyfrowa wewnątrz mikroskopu

Niektórzy dostawcy patologii cyfrowej oferują teraz rozwiązania także dla tych, którzy nie są przekonani do preparatów cyfrowych i chcą nadal pracować z preparatami szklanymi i mikroskopem. Izraelska firma Augmentiqs oferuje alternatywny, płaski aparat fotograficzny (tzw. moduł rzeczywistości rozszerzonej, ang. augmented reality module), który można przymocować do własnego mikroskopu pomiędzy obiektywem a okularem, i pracować z patologią cyfrową oraz analogową równolegle.

Obraz z mikroskopu jest przesyłany na żywo do komputera, gdzie może być nie tylko udostępniony współpracownikom, ale można na nim także zastosować cyfrowe algorytmy analizy obrazu i modele uczenia głębokiego. Rozwiązanie to jest znacznie prostsze w obsłudze niż stosowanie do tego celu zwykłego aparatu fotograficznego zamontowanego na mikroskopie.

Bez względu na to, jak daleko posuwa się digitalizacja patologii, mikroskopy i mikroskopia świetlna są, i jeszcze długo będą podstawą oceny patologicznej tkanek. Być może w przyszłości w bardziej zaawansowanych regionach będą one spełniać jedynie funkcję zapasową, ale w wielu regionach świata jeszcze długo pozostaną jedynym narzędziem oceny patologicznej.

Fakt, że zwykle mikroskopy świetlne mogą być teraz używane wraz z jednostkami rzeczywistości rozszerzonej, powinien przyczynić się do szerszego rozpowszechnienia patologii cyfrowej nawet wśród tych bardziej sceptycznych patologów. Takie wyposażenie daje też nowe możliwości instytucjom, które jeszcze nie mogą pozwolić sobie na pełną cyfryzację w swoich laboratoriach.