USG tarczycy u psów i kotów – technika badania

Badanie tarczycy u psów o spokojnym usposobieniu może być wykonane w pozycji bocznej, leżącej (lewa lub prawa strona), z lekko wyprostowaną głową lub w pozycji siedzącej z lekko uniesioną do góry głową. W przypadku badania tarczycy kotów ich ruchliwe usposobienie oraz małe rozmiary gruczołu tarczowego skłaniają do wykonania USG w sedacji. Do badania wybieramy liniowe głowice wysokiej częstotliwości (6-14 MHz), które pozwalają na uzyskanie dobrej jakości obrazu w znacznym powiększeniu na głębokości 2,5-3,5 cm (2, 5). Głowice sektorowe, poprzez zaokrąglenie powstałego obrazu, zaburzają naturalnie liniowe uwarunkowania anatomiczne i tym samym utrudniają proces badawczy okolicy szyi. Bruzda jarzmowa jest najlepszym miejscem, z którego po ustawieniu głowicy liniowej można zobrazować gruczoł tarczowy zarówno u psa, jak i u kota. Miejsce bruzdy jarzmowej u psów z długą sierścią oraz kotów najlepiej wygolić oraz zmoczyć wodą lub żelem ultrasonograficznym (3, 8). Większość producentów aparatów USG zastrzega, że zwilżanie skóry lub sierści alkoholem zmniejsza trwałość elementów gumowych głowicy USG.

Aby poprawnie wykonać badanie tarczycy, należy na początku badania zapoznać się z topografią okolicy szyi, ze szczególnym uwzględnieniem obrazu ultrasonograficznego tchawicy, krtani oraz mięśni mostkowo-tarczowych i mostkowo-gnykowych (1, 3, 4). U psów małych ras oraz kotów należy wziąć pod uwagę fakt, że tarczyca może być zlokalizowana nisko, a w skrajnych przypadkach nawet we wpuście do klatki piersiowej. W badaniach przeprowadzanych w obrębie górnych dróg oddechowych spotkamy się z narządami zawierającymi w swoim świetle gaz, co skutkuje powstawaniem licznych odbić i artefaktów wiązki ultradźwiękowej z jednoczesnym przesłonięciem struktur znajdujących się poniżej przestrzeni wypełnionej gazowym ośrodkiem (3, 8). W takiej sytuacji w obrazie USG będziemy mieli dobrze uwidocznione pole bliższe od głowicy aż do momentu zetknięcia się wiązki ultradźwiękowej ze strukturami z...