Diagnostyka obrazowa nadnerczy psów i kotów

Badanie tomograficzne nadnerczy

Badanie TK jamy brzusznej jest wykonywane u pacjentów wprowadzonych w znieczulenie ogólne, co jest podyktowane koniecznością wyeliminowania artefaktów ruchowych. W przypadku badań jamy brzusznej ukierunkowanych na diagnostykę chorób nadnerczy istotne jest, aby poinformować o tym fakcie personel wykonujący takie badanie, ponieważ nie w każdym rutynowym badaniu TK jamy brzusznej można dobrze zobrazować gruczoły nadnerczowe. Badania te wymagają dożylnego podania jodowego środka kontrastowego w dawce 640 mg jodu/kg m.c. Ważne jest, aby środek był podawany do żyły odpromieniowej (łac. vena cephalica) z prędkością ok. 3 ml/s, poprzez kaniulę 20-22G.

Stwarza to optymalne warunki do sprawnego napływu kontrastu do krążenia dużego oraz utrzymywania jego wysokiego stężenia, co jest szczególnie istotne w ocenie unaczynienia zmian (3, 4).

W dostępnej obecnie literaturze nie zaleca się podawania środka kontrastowego do żył obwodowych kończyn miednicznych. Rodzaj skanera TK używanego do obrazowania nadnerczy nie ma większego znaczenia, ponieważ optymalne, diagnostyczne obrazy uzyskuje się zarówno przy stosowaniu warstwy skanowania grubości 3 mm, jak i poniżej 1 mm. Starszej generacji skanery 2-rzędowe, jak i współczesne 16-rzędowe, i więcej, zapewniają dobre uwidocznienie struktur jamy brzusznej, w tym nadnerczy.

Wymagają jedynie optymalizacji protokołów dostosowanych do czasu skanowania. Rekomenduje się skanowanie przy napięciu prądu lampy 120 kVp oraz natężeniu 160-200 mAs (4-7). Badanie nadnerczy wymaga skanowania wielofazowego, niezbędnego zarówno do oceny unaczynienia gruczołów, jak i czasu wypłukiwania kontrastu, szczególnie w przypadku zmian patologicznych. W przeprowadzonych dotychczas badaniach przez Bertolini i wsp. (3) ustalono referencyjne wartości gęstości radiologicznej gruczołów zdrowych oraz ich objętość.

Średnia gęstość radiologiczna zdrowych gruczołów nadnerczowych waha się w zakresie wartości 34-37 HU, ich...