Czyraczyca odbytu – diagnostyka i postępowanie

Czyraczyca odbytu jest bolesną, przewlekłą chorobą obejmującą okolicę odbytu, a także bardzo często gruczoły okołoodbytowe. Chorobę cechuje obecność silnego stanu zapalnego, w tym wrzodów, które mogą rozprzestrzeniać się na całą okolicę okołoodbytową, utrudniając tym samym defekację oraz przyjmowanie naturalnej pozycji siedzącej przez psa.

Etiologia choroby nie jest do końca poznana, natomiast podejrzewa się wieloczynnikowy charakter choroby.

Wykazano, że owczarki niemieckie oraz ich mieszańce są szczególnie predysponowane do wystąpienia czyraczycy odbytu (2). Pozostałe rasy, u których diagnozowana jest czyraczyca, to: seter irlandzki, owczarek szkocki, owczarek flandryjski, labrador, spaniel oraz mieszańce.

Choroba dotyka głównie psy w średnim wieku (4-7 lat). Predylekcja płciowa nie została dotąd opisana.

Etiologia

Jak wspomniano wcześniej, etiologia choroby nie została do końca poznana, natomiast istnieje wiele hipotez dotyczących rozwoju czyraczycy odbytu.

Jedną z nich jest charakterystyczny układ anatomiczny okolicy krocza, a dokładnie dość niskie ułożenie ogona względem odbytu, które predysponuje do częstych stanów zapalnych.

Kolejna teoria rozwoju czyraczycy zakłada częste urazy, a także możliwe ciała obce okolicy okołoodbytowej, które powodują rozwój stanu zapalnego tej okolicy, a w konsekwencji powstanie wrzodów oraz przetok.Istnieją także doniesienia, jakoby alergia pokarmowa była jednym z podłoży choroby, jednak nie jest to jednoznacznie potwierdzone.

Dowiedziono, że psy z czyraczycą odbytu mają także kliniczne objawy choroby zapalnej jelit (IBD), wiedza ta może być istotna w zapobieganiu i kontrolowaniu stanu zdrowia u tych psów.

Zwrócono także uwagę na zapalenie mieszków włosowych, które może być także istotnym czynnikiem inicjującym rozwój choroby (1).

Obecnie teoria rozwoju czyraczycy obejmuje wieloczynnikowy proces o podłożu immunologicznym (podobnie do choroby Crohna u ludzi).

Pierwsze zmiany zapalne obejmują n...