Tyreoidektomia – nadczynność tarczycy – rozwiązanie chirurgiczne

Jednym z częściej występujących problemów dotyczących kocich pacjentów w średnim i starszym wieku jest nadczynność tarczycy. Endokrynopatia bardzo dobrze poznana i często diagnozowana w gabinetach lekarsko-weterynaryjnych, dotyczy ona około 10% kotów powyżej 10. roku życia.

Hipertyreoza wpływa na wiele organów wewnętrznych, skutkując w klasycznej formie następującym zakresem objawów, w zależności od czasu trwania choroby oraz stopnia wzrostu stężenia hormonów tarczycy:

• stopniowym spadkiem masy ciała,
• polifagią,
• polidypsją,
• poliurią,
• tachykardią z galopem serca lub obecnością szmerów,
• problemami gastroenterologicznymi,
• tachypnoe,
• bezpośrednim wpływem na sympatyczny układ współczulny, objawiającym się zmianami zachowania – zwiększoną nerwowością czy agresją – przez co koci pacjenci są bardziej podatni na stres, szczególnie podczas wizyt lekarsko-weterynaryjnych.

Wszystkie te objawy należy brać pod uwagę ze względu na bezpośrednie ich przełożenie na układ krążeniowo-oddechowy i zagrożenia z nich wynikające, mowa tu o arytmii, zaburzeniach oddechowych – z pomocą w tych sytuacjach może przyjść gabapentyna, ograniczenie stresu w poczekalni i stosowanie wytycznych kliniki przyjaznej kotom (ang. cat friendly clinics).

Na szczęście ze względu na zwiększoną wykrywalność problemu od 1979 r., kiedy to po raz pierwszy ta jednostka chorobowa została opisana, diagnozuje się pacjentów na wczesnych stadiach choroby z mniej zaawansowanymi objawami ogólnymi, jednak należy być bardzo uważnym i zwracać uwagę na pierwsze, czasem bardzo subtelne objawy kliniczne.

UWAGA!

We wczesnej fazie pacjenci mogą mieć prawidłowy BCS – koty najpierw tracą masę mięśniową w stosunku do tkanki tłuszczowej, dlatego powinno się posługiwać skalą mięśniową opracowaną przez WSAVA Indeks Kondycji Mięśniowej.

W przypadku kotów występuje również postać atypowa hipertyreozy, w której koty nie wykazują nadreaktywności i mają osłabiony apetyt – przy tej postaci bardzo istotne jest wykluczenie dodatkowych schorzeń wikłających obraz chorobowy.

Za problem hipertyreozy najczęściej odpowiada problem onkologiczny, który w 98% przypadków stanowi łagodny rozrost gruczolakowaty, ten znów w 65% rozwija się obustronnie, zaś w 2% przypadków mamy do czynienia z gruczolakorakiem charakteryzującym się:

• miejscową inwazją,
• predyspozycją do tworzenia metastaz do przynależnych ww. chłonnych szyi, m.in. zagardłowych, szyjnych, doogonowych, jak i innych odległych narządów, np. płuc.

Wyróżnia się kilka metod leczenia nadczynności tarczycy u kotów, w tym leczenie:

• farmakologiczne,
• chirurgiczne,
• radiojodem,
• dietoterapią.

Badanie metodą scyntygrafii z wykorzystaniem radioaktywnego technetu jako jedyne pozwala na ostateczne określenie pochodzenia czynnych hormonalnie rozrostów, przez co badanie to jest uważane za złoty standard.

W kwestii leczenia tylko terapia radioaktywnym jodem – w przypadku przemieszczenia tkanki gruczołowej w dobrzuszną część szyi lub na teren śródpiersia – pozwala na zniszczenie całości nieprawidłowej tkanki gruczołowej. Leczenie radiojodem pozostaje metodą z wyboru. Mediana życia po leczeniu radiojodem w zależności od publikacji waha się między 25-48 miesięcy. Jedynym z miejsc w Europie oferujących zaawansowaną diagnostykę integralną wraz z precyzyjnymi badaniami i scyntygrafią tarczycy w celu ustalenia indywidualnych dawek jodu promieniotwórczego, dostosowanych do potrzeb każdego pacjenta jest IODOCAT w Hiszpanii.