Socjalizacja kotów – przepis na pupila idealnego

Socjalizacja i habituacja

Proces socjalizacji i habituacji powinno zacząć się w wieku, w którym kocięta są jeszcze u hodowcy. Jeśli są to zwierzęta niehodowlane, prawidłowa socjalizacja jest obowiązkiem osoby, która podjęła się nad nimi opieki. Mechanizm strachu rozwija się dopiero około 6.-7. tygodnia życia, warto więc wykorzystać czas przed tym momentem jak najkorzystniej, mając jednak na uwadze zjawisko floodingu. Najważniejsze rzeczy, których powinny nauczyć się kocięta, to:

Socjalizacja z innymi kotami – istotne jest, żeby kocięta miały kontakt ze swoją matką. Zabieranie młodych od matki z powodów jakichkolwiek innych niż zdrowotne (np. bardzo zły stan kotki lub kociąt) jest nieetyczne i prowadzi do zaburzeń behawioralnych oraz emocjonalnych. Badania naukowe wykazały, że kocięta zabrane przedwcześnie od matki mają tendencję do bycia nadaktywnymi, agresji oraz lękliwości w stosunku do kotów oraz ludzi. Jeżeli matka z jakiegoś powodu nie może brać udziału w wychowaniu młodych, powinny one być umieszczone w miejscu z dowolnymi dorosłymi kotami znanymi z przyjaznymi usposobienia (takimi, które nie zaatakują kociąt). Ważne jest, żeby dorosłe zwierzęta były niewychodzące oraz miały aktualne szczepienia na choroby zakaźne. Właściwym momentem rozdania kociaków do nowych domów wydaje się wiek 12-16 tygodni.Socjalizacja z ludźmi – nawiązywanie interakcji z kociętami jest dla nich bardzo korzystne. Przez interakcje rozumie się przyzwyczajanie do dotyku – delikatne trzymanie na rękach, dotykanie łap, głowy i szyi, głaskanie. Można oferować zwierzętom kontakt z wieloma osobami, które należy wprowadzać stopniowo – kobiety, mężczyźni, osoby starsze i dzieci (przy czym powinny być to dzieci w takim wieku, w którym przypadkowo nie skrzywdzą one młodych kotów). Istotna jest higiena osób „z zewnątrz”, powinny one umyć ręce przed każdą interakcją z młodymi, niedojrzałymi immunologicznie organizmami i same nie posiadać zwierząt lub przywiązywać szczególną wagę do profil...