Ronienia loch wywołane Toxoplasma gondii

Badania przeglądowe u świń wskazują na występowanie wrodzonej toksoplazmozy u mniej niż 0,01% zwierząt. Występowanie przeciwciał dla T. gondii u tuczników jest niższe (< 1%) niż u loch (15-20%) (10, 12, 22, 30, 34). Przypadki toksoplazmozy u świń związane są ze spożyciem oocyst obecnych w środowisku. Głównym źródłem pierwotniaka u świń są zarażone koty i gryzonie (34).

Toksoplazmozę u świń rozpoznaje się metodami: biologicznymi, serologicznymi, histologicznymi i molekularnymi. Objawy kliniczne nie są charakterystyczne i nie mogą prowadzić do postawienia jednoznacznego rozpoznania. Do wykrywania przeciwciał dla T. gondii służy wiele technik, takich jak: pośredni test hemaglutynacji, pośredni test fluorescencji (IFA), test bezpośredniej aglutynacji, odczyn lateksowy (LAT), ELISA i test immunosorpcyjny aglutynacji (IAAT). Zmodyfikowany test aglutynacji jest najczulszy i najbardziej swoisty w wykrywaniu latentnych zakażeń T. gondii u świń (10).

Stwierdzenie obecności przeciwciał u dorosłych świń dowodzi jedynie wcześniejszej ekspozycji na patogen, podczas gdy wykrycie przeciwciał w organizmie płodu świadczy o zarażeniu śródmacicznym, ponieważ przeciwciała matki nie przenikają przez łożysko. T. gondii może być izolowana przez zakażanie wydzielinami zwierząt laboratoryjnych i hodowli komórkowych. W wydzielinach i wydalinach zwierząt można poszukiwać pierwotniaka w badaniu mikroskopowym i PCR (20).

Jak wcześniej stwierdzono, rozpoznanie toksoplazmozy może być wykonane w oparciu o wykrycie pierwotniaka w tkankach żywiciela, po biopsji czy badaniu sekcyjnym. Szybkie rozpoznanie może być postawione na podstawie badania mikroskopowego rozmazów zmienionych tkanek. Po 10-30-minutowym suszeniu rozmazów na szkiełku podstawkowym utrwala się je alkoholem metylowym i barwi się jednym z barwników Romanowskiego. W wycinkach tkanek tachyzoity są widoczne jako okrągłe lub owalne struktury zlokalizowane w wakuolach. W rozpoznaniu pomocna może być również mikroskopia elek...