Bezmleczność poporodowa u loch

Żywienie

Żywienie adekwatne do wieku, kondycji i stanu fizjologicznego jest podstawą utrzymania wysokiego statusu zdrowotnego zwierząt, jak i osiągania zadowalających wyników produkcyjnych. Regulowanie podaży paszy lochom powinno odbywać się na podstawie obiektywnej oceny masy ciała, ogólnej kondycji (BCS), pomiaru grubości tkanki tłuszczowej oraz uwzględniać stan fizjologiczny zwierzęcia (12, 24). U loch nadmiernie otłuszczonych często przedłużające się porody i liczne interwencje położnicze oraz utrzymujący się długo po oproszeniu ujemny bilans energetyczny zwiększają ryzyko wystąpienia bezmleczności poporodowej. Wykazano istotną zależność między grubością tkanki tłuszczowej u loch w punkcie P2 a wynikami użytkowości rozpłodowej. Gdy wynosiła ona powyżej 23 mm, u loch stwierdzano mniejszy apetyt w nadchodzącej laktacji, a kolejne mioty były mniej liczne (15).

Strategia żywieniowa jest inwestycją, dzięki której dobrze przygotowane do rozrodu samice powinny rodzić powyżej 2 miotów rocznie, odchowywać liczne prosięta podczas trwającej około 4 tygodnie laktacji oraz do minimum skracać liczbę dni jałowych w roku.

Loszki remontowe wymagają bardziej kompleksowych rozwiązań w dziedzinie żywienia niż zwierzęta przeznaczone na tucz (odrębne żywienie loszek powinno wprowadzić się, gdy osiągną masę ciała powyżej 30 kg). W przeciwnym razie przy masie przekraczającej 100 kg może dochodzić do otłuszczenia ciała zwierząt, co ma negatywny wpływ na przebieg laktacji.

W przypadku loszek celowym zawsze zabiegiem jest stosowanie flushingu (czyli żywienia bodźcowego) na 10 dni przed wystąpieniem spodziewanej rui, w czasie której mają być pokryte. Wpływa to korzystnie na rozwój pęcherzyków jajnikowych, które będą owulować. Ponadto dieta, w której znajduje się zwiększona ilość cukrów prostych, wpływa na okresowe podniesienie koncentracji insuliny we krwi, co z kolei może wpływać na macicę i jajniki, zwiększając ich masę, oraz na liczbę owulujących komórek jajowych (27, ...