Autoszczepionki w zwalczaniu chorób świń

Haemophilus parasuis

Bakterią, która także powszechnie występuje w stadach trzody chlewnej, jest Haemophilus parasuis (H. parasuis). Można ją wyizolować z nosa, jamy ustnej i tchawicy zwierząt nie wykazujących objawów chorobowych. H. parasuis kolonizuje organizm prosiąt już w 1. tygodniu życia (10). Dotychczas zidentyfikowano aż 15 serotypów H. parasuis. W typowej fermie świń, a nawet od indywidualnych zwierząt, możemy wyizolować kilka różnych szczepów tej bakterii. W Ameryce Północnej najbardziej rozpowszechnione są serotypy 4 i 5, a także 13 (13). Podobna sytuacja istnieje również w Europie Zachodniej. Natomiast na Węgrzech, w Serbii i Rumunii stwierdza się również występowanie serotypu 15, który jest rzadko spotykany w innych krajach (6). W Polsce najczęściej izoluje się serotypy: 1, 4, 5, 13 i 15.

H. parasuis jest czynnikiem etiologicznym choroby Glassera, która charakteryzuje się włóknikowo-ropnym wysiękiem w otrzewnej, osierdziu i opłucnej, a także zapaleniem stawów i opon mózgowych. Zakażenie H. parasuis może również przebiegać z posocznicą i nagłymi upadkami zwierząt.

Lochy przekazują prosiętom przeciwciała przeciwko serotypom H. parasuis, które uległy infekcji wraz z siarą. Odporność siarowa trwa od 6 do 8 tygodni. Na rynku obecnie są zarejestrowane szczepionka zawierająca serotyp 5 H. parasuis (Porcilis Glasser, MSD) oraz szczepionka poliwalentna (Suvaxyn M-hyo Parasuis, Zoetis), która ma w swoim składzie poza antygenem Mycoplasma hyopneumoniae także serotyp 4 i 5 H. parasuis. W przypadku ferm, gdzie wyizolowano inne serotypy, ze względu na ograniczoną odporność krzyżową uzasadnione jest zastosowanie autoszczepionki. Uważa się, że najlepszym materiałem do produkcji takiej szczepionki są szczepy H. parasuis wyizolowane z chorobowo zmienionych płuc lub stawów. Chociaż niektóre badania wskazują, że izolaty pobrane z jamy nosowej świń również mogą stanowić podstawę do produkcji skutecznych autoszczepionek (4). Wyizolowane patogeny mogą być przec...