Jak osiągać efektywność terapii lekami podawanymi w wodzie do picia? Część IV – właściwości chemiczne produktów w kontekście optymalizacji terapii lekami podawanymi w wodzie do picia

Stabilność

Stabilność nie jest tak dobrze znanym pojęciem jak rozpuszczalność, ale jest równie istotna − produkt po rozpuszczeniu powinien pozostać aktywny tak długo, aby lek został spożyty w odpowiedniej dawce przez wszystkie zwierzęta Stabilność określa się, porównując stężenie substancji w danym punkcie czasowym do stężenia początkowego tej substancji. Zgodnie ze standardami europejskimi roztwór jest stabilny tak długo, dopóki stężenie substancji czynnej jest większe niż 90% stężenia początkowego, zmierzonego tuż po przygotowaniu roztworu. Przykładowo, gdy stężenie substancji czynnej po 12 godzinach od przygotowania roztworu wynosi 92% stężenia początkowego, oznacza to, że roztwór jest stabilny przez 12 godzin.

Precypitacja

Gdy produkt ulega rozpuszczeniu bezpośrednio po przygotowaniu roztworu, ale z upływem czasu pojawia się widoczny osad, oznacza to, że doszło do wytrącenia substancji czynnej z roztworu (precypitacji). Strącenie osadu może nastąpić w wyniku obniżania się temperatury roztworu, który został przygotowany z użyciem gorącej wody. Jest to kolejny powód, aby nie stosować gorącej wody do sporządzenia roztworu podstawowego. Krytyczne znaczenie ma również utrzymanie stałego pH roztworu. Roztwór musi mieć wystarczającą pojemność buforową, żeby zapobiec zmianom pH w wyniku narażenia roztworu na działanie tlenu. Jeżeli nie zastosujemy odpowiednich buforów (we właściwych ilościach), pH roztworu nie utrzyma się w zakresie wymaganych wartości.

Na przykładzie doksycykliny oznacza to, że jej stężenie w roztworze spadnie, co będzie widoczne jako brązowy osad, który pojawi się w przeciągu 24 godzin od sporządzenia roztworu (ryc. 1-2). Co więcej, niektóre pierwiastki mogą powodować precypitację. Jeśli na fermie zainstalowane są stalowe (ocynkowane) rury w systemie pojenia, mimo prawidłowego rozpuszczenia się produktu może dojść do strącenia osadu w momencie, gdy roztwór trafi do rurociągu, gdzie stężenie żelaza jest znacznie wyższe niż w środowis...