Kliniczna odsłona zapaleń jelit u koni

Diagnostyka zapalenia jelit u koni

Diagnostyka zapaleń jelit opiera się na przeprowadzonym wywiadzie, badaniu klinicznym, badaniu rektalnym oraz wykonaniu badania ultrasonograficznego jamy brzusznej. Badania laboratoryjne krwi – w tym badanie morfologiczne, poziom białka całkowitego, stężenie albumin i SAA – będą przydatne do oceny nasilenia stanu zapalnego. Badanie kału może być kluczowym elementem diagnostyki laboratoryjnej. Zaleca się wykonanie posiewu kału (najlepiej przed wdrożeniem antybiotykoterapii), flotacji i sedymentacji oraz dodatkowych badań molekularnych w kierunku patogenów.

Podział czynników zakaźnych zapaleń jelit

Czynniki wirusowe

Koronawirus koni (ECoV) to wirus odpowiedzialny za kliniczne zapalenia jelit u dorosłych koni (rzadko u źrebiąt <6. miesiąca życia) (3). Do zakażenia dochodzi drogą fekalno-oralną. Wirus najczęściej atakuje pojedyncze osobniki, ale zdarzają się wybuchy ogniska choroby. Infekcje najczęściej są spotykane jesienią i zimą (od października do kwietnia). Choroba objawia się niespecyficznymi objawami klinicznymi w postaci gorączki, posmutnienia, utraty apetytu i objawami kolkowymi. Tylko 10-20% przypadków wykazuje współistniejącą biegunkę (4). Infekcja rozpoczyna się od jelit cienkich i stopniowo zaczyna obejmować okrężnicę. W jelitach dochodzi do nekrozy, atrofii kosmków jelitowych oraz tworzenia się błon rzekomych (1, 5). W badaniach krwi zaobserwować można leukopenię, neutropenię oraz limfopenię (9). Potwierdzenie infekcji jest możliwe na podstawie objawów klinicznych i wykrycia wirusa w kale metodą PCR już po 48-72 h od ekspozycji. Patogen ten jest siany z kałem przez około 10-14 dni, stąd zaleca się izolację koni chorych na 2-3 tygodnie. Należy pamiętać, że koronawirus jest wykrywany również w kale zdrowych koni (bezobjawowi siewcy) (2). Większość koni wymaga jedynie leczenia wspomagającego, a śmiertelność jest niska.

Rotawirus koni jest jedną z najczęstszych przyczyn ostrej biegunki u źrebiąt w wiek...