Diagnostyka obrazowa w przebiegu syndromu EOTRH

Do najczęstszych problemów związanych z uzyskaniem prawidłowego i nadającego się do oceny zdjęcia należą błędy pozycjonowania oraz artefakty ruchowe, jednak można je zminimalizować poprzez odpowiednie przygotowanie zwierzęcia do badania.

Po wykonaniu wszystkich koniecznych projekcji zdjęcia podlegają ocenie. American Veterinary Dental College wystandaryzowało sposób oceny radiogramów stomatologicznych metodą „labial mounting”. Polega ona na ustawieniu radiogramów w taki sposób, aby korony zębów szczęki skierowane były w dół, a korony zębów żuchwy w górę, natomiast obraz zębów lewej strony konia umieszcza się po prawej stronie radiogramu, analogicznie strona przeciwna (ryc. 5).

Na podstawie wykonanych zdjęć rentgenowskich można dokonać oceny stopnia zaawansowania procesu chorobowego. Przy czym należy pamiętać, że zmiany w obrazie RTG pojawiają się dużo wcześniej niż objawy kliniczne. Zdjęcia radiologiczne zębów siecznych i kłów powinny zostać poddane wizualnej ocenie pod kątem cech resorpcji oraz bulwiastych zmian w części śródzębodołowej, czyli hipercementozy. Ponadto w przebiegu EORTH na zdjęciach radiologicznych obserwuje się objawy: poszerzenia szpary więzadłowej przyzębia, resorpcji korzenia, erozji części wierzchołkowej korzenia, powiększenia korony korzenia i rezerwy na skutek hipercementozy, nieregularnej i/lub chropowatej powierzchni części śródzębodołowej, przerwania blaszki twardej, zapalenia kości i szpiku, zaniku lub innej patologii w przebiegu kanału miazgi czy też złamania korzenia i korony rezerwowej.

Cechy patologiczne obu procesów (tj. lizy i hipercementozy) zostały uwzględnione w klasyfikacji wprowadzonej przez Hülsa i in. (1). System ten ma ułatwić podział zębów dotkniętych EOTRH jako łagodnie, umiarkowanie i poważnie zmienione. Obejmuje on kryteria radiologiczne, takie jak: kształt, kontur, gęstość radiologiczna i zarys przestrzeni przyzębnej, oraz kryteria makroskopowe: kształt, struktura powierzchni, kontur i konsystencja. Henry ...