Diagnostyka obrazowa w przebiegu syndromu EOTRH

Diagnostyka

Diagnostyka opiera się na ocenie stanu klinicznego, jednak należy pamiętać, że widoczne zmiany kliniczne świadczą o znacznym zaawansowaniu procesu chorobowego i wieloletnim, chronicznym bólu u zwierzęcia. Standardem w diagnostyce jest więc wykonanie zdjęć rentgenowskich. Sugeruje się, by rutynowa kontrola stomatologiczna u koni znajdujących się w grupie ryzyka została uzupełniona o minimum trzy projekcje RTG: dorsalno-wentralną zębów siecznych szczęki oraz wentralno-dorsalną zębów siecznych żuchwy i projekcję boczną. Nierzadko jednak konieczne jest wykonanie dodatkowych projekcji skośnych. Należy pamiętać, że zmiany radiologiczne w obrębie wyrostków siecznych pojawiają się dużo wcześniej przed objawami klinicznymi. W zależności od stopnia zaawansowania procesu chorobowego można zmiany te klasyfikować jako łagodne, umiarkowane i zaawansowane.

Do wykonania zdjęć rentgenowskich doskonale sprawdzą się systemy bezpośrednie, powszechne w praktykach terenowych. Dzięki możliwości natychmiastowego powtórzenia zdjęcia w przypadku, gdy zwierzę się poruszy, ograniczony zostaje całkowity czas badania.

Donosowa część czaszki nie wymaga wysokiej ekspozycji, jak w przypadku zdjęć zębów policzkowych czy zatok. Zmiany w aparacie RTG polegają jedynie na zmniejszeniu parametrów kVp i mAs. W czasie wykonywania zdjęć należy ściśle przestrzegać zasad bezpieczeństwa. Wiązka główna powinna być skolimowana na badany obszar, lekarz wykonujący badanie i asystent muszą być zabezpieczeni ołowianymi fartuchami i osłonami tarczycy. Dodatkowo asystent powinien mieć ołowiane rękawice, a wszystkie osoby nieasystujące nie powinny znajdować się w pobliżu miejsca wykonywania zdjęć rentgenowskich.

W celu wykonania prawidłowych projekcji, z uwzględnieniem zachowania bezpieczeństwa osób asystujących, detektora i zwierzęcia, konia należy poddać sedacji. W tym celu najlepiej sprawdza się połączenie chlorowodorku detomidyny (0,01-0,02 mg/kg m.c. IV) z winianem butorfanolu (0,01 m...