Diagnostyka zespołu chwiejności u koni

Metody diagnostyczne

W przypadku zaburzeń neurologicznych niezmiernie istotnym elementem mającym wpływ na prawidłowe rozpoznanie jest wywiad. Następnie przeprowadzane jest pełne badanie kliniczne w celu wykluczenia schorzeń na tle zakaźno-zapalnym, a także wyeliminowania wad postawy, nieprawidłowej budowy i określenia symetrii w budowie ciała. Obserwowane jest zachowanie zwierzęcia w boksie i ruchu wolnym (padok lub pastwisko). Kolejnym etapem jest badanie ortopedyczne uwzględniające próby zginania i ruch na lonży. Należy pamiętać o tym, że tok badania powinien być dopasowany do nasilenia objawów klinicznych. Najważniejsze pozostaje bezpieczeństwo zarówno zwierzęcia, jak i jego opiekunów. Plan badania neurologicznego rozpoczyna się od oceny nerwów czaszkowych (ryc. 1C).

Niezwykle istotne są: budowa ciała, symetria umięśnienia i określenie obszarów o zwiększonym/zmniejszonym czuciu skórnym. Za pomocą smakołyku sprawdzana jest ruchomość szyi (ryc. 1B). Badanie obejmuje także stwierdzenie opóźnień w reakcjach odruchowych wynikających z czucia proprioreceptywnego (głębokiego) – próby korekcji i krzyżowania kończyn (ryc.1D). Oceniane są szybkość reakcji pacjenta oraz powrót do fizjologicznej postawy. Koniom cierpiącym na zespół Wobblera problem sprawia cofanie, a także poruszanie się pod górkę i z górki (ryc. 1A). W ruchu po serpentynie bądź małym kole konie takie starają się nie odrywać od podłoża wewnętrznej tylnej kończyny, obracając się wokół niej (piwotowanie), traktując ją jako punkt orientacji. Uniesienie głowy i szyi może nasilać objawy i uwydatnić niepewny, sztywny krok oraz szerokie stawianie kończyn i hipermetrię.

Test tail sway pozwala na określenie zdolności konia do równoważenia się poprzez prowokowaną próbę wytrącenia zwierzęcia z punktu równowagi poprzez pociągnięcie za ogon na bok w ruchu stępem po linii prostej. Koń zdrowy jest w stanie zrównoważyć się prawie całkowicie przy kolejnych próbach. Należy pamiętać, że nawet u zwierzęcia zdrow...