Zasady efektywnej terapii zapaleń płuc u bydła

Zapalenia płuc u bydła mogą być różnego pochodzenia, najczęściej jednak bezpośrednią ich przyczyną są zakażenia bakteryjne, wirusowe lub mieszane. Przed rozpoczęciem terapii należy zatem właściwie rozpoznać czynnik etiologiczny.

W przypadku zapaleń płuc tła wirusowego stosowane są z reguły terapeutyki przeznaczone do zwalczania objawów klinicznych choroby, których podanie zawsze powinno być poprzedzone szczegółowym badaniem klinicznym zwierzęcia. Z kolei w przypadku potwierdzenia, że bezpośrednią przyczyną zapalenia płuc jest infekcja bakteryjna, powinna być podjęta terapia antybiotykowa, która w uzasadnionych przypadkach może być wspierana przez tzw. leczenie objawowe.

W momencie pojawienia się pierwszych objawów klinicznych, takich jak gorączka oraz objawy oddechowe (wypływ z jamy nosowo-gardłowej, kaszel, duszność itp.), należy jak najszybciej pobrać krew oraz głęboki wymaz z nosa i przesłać do dalszych analiz laboratoryjnych. Wczesne rozpoznanie obecności bakteryjnego czynnika etiologicznego umożliwia bowiem w wielu przypadkach dobranie odpowiednich leków przeciwbakteryjnych w oparciu o antybiotykogram. Należy jednak pamiętać o powszechnym wśród wielu bakterii chorobotwórczych zjawisku narastania lekooporności, co znacznie komplikuje efektywność podjętej antybiotykoterapii zapaleń płuc u bydła. Dlatego też do każdego przypadku chorobowego należy podchodzić indywidualnie.

Jedną z częstych przyczyn zapaleń płuc u bydła są drobnoustroje z rodzaju Mannheimia, a spośród nich szczególną wagę przypisuje się zwłaszcza Mannheimia (Pasteurella) haemolytica, jako bezpośredniemu czynnikowi odpowiedzialnemu za włóknikowe (krupowe) zapalenie płuc i opłucnej (5). Badania in vitro wykazały wysoką wrażliwość terenowych szczepów tej bakterii na niektóre cefalosporyny (ceftiofur) oraz antybiotyki z grupy fluorochinolonów, takie jak enro- i marbofloksacyna (3, 8, 9, 13). Natomiast dużą oporność tej bakterii notowano zwłaszcza na tylmikozynę (3, 13). Najczęściej w wie...