Wrzód trawieńca u bydła mlecznego

Objawy

Uszkodzenia ściany trawieńca zależnie od jego umiejscowienia i głębokości wyzwalają objawy kliniczne o dużej zmienności i jednocześnie w pewnym stopniu różniące się u cieląt ssących i osobników z pełni rozwiniętymi przedżołądkami. U sztuk młodych typ I może przebiegać bez objawów zauważalnych przez hodowców czy lekarzy. Tylko wyjątkowo zwierzęta wykazują okresowo zmniejszony lub zmienny apetyt i nieznacznie gorzej przyrastają, co jednak łączy się w stawianych rozpoznaniach z innymi problemami, a nie uszkodzeniem błony śluzowej trawieńca.

Przy dalszym rozwoju zmian pojawiają się coraz intensywniejsze zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, z bólami kolkowymi włącznie. Inne objawy, które mogą, ale nie muszą wystąpić, to okresowe wzdęcia, intensywniejsze odbijanie gazów, postękiwanie itp. Przy krwawiących wrzodach bardzo charakterystyczna jest zmiana zabarwienia kału na smolisty i okresowe jego rozluźnienie, aż do wodnistej biegunki. Zwierzęta słabo przyrastają albo tracą masę ciała. Występują bladość błon śluzowych naturalnych otworów ciała, osłabienie, duszność, przyspieszenie akcji serca i często drżenia mięśniowe. Ostatecznie może rozwijać się postępujące zaburzenie układu krążenia i dochodzi do śmierci.

W przypadku rozwoju perforujących zmian ze względu na przedostawanie się treści pokarmowej do jamy otrzewnowej mamy do czynienia z zapaleniem otrzewnej, a co za tym idzie – z postępującymi objawami bólowymi, stękaniem, różnego stopnia bolesnością powłok brzusznych przy omacywaniu, napięciem oraz z reguły całkowitą utratą apetytu i często szybkim zejściem śmiertelnym (nawet w kilka godzin). Przy ograniczonym zapaleniu otrzewnej i nieznacznej perforacji może się także rozwinąć proces przewlekły charakteryzujący się nawracającymi objawami braku lub spaczonego apetytu, spadkiem przyrostów lub charłactwem zwierząt, okresowymi wzdęciami, co jednak często może prowadzić do eliminacji cieląt z dalszej hodowli bez postawienia konkretnego rozpoznan...