Przyczyny niepowodzeń w leczeniu mastitis

Terapia uzupełniająca

Pod tym pojęciem rozumie się przede wszystkim płynoterapię, o której autorzy wspomnieli powyżej, oraz terapię z udziałem niesterydowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Zastosowanie produktów przeciwzapalnych może być pomocne w opanowaniu toksemii, obrzęku wymienia, zapalenia tkanek i ograniczeniu działania mediatorów wyzwolonych przez szok w mastitis na tle bakterii Gram-ujemnych. Zaleca się stosowanie fluniksyny, meloksikamu, kwasu acetylosalicylowego lub kortykosteroidów. Stosowanie kortykoidów dowymieniowo lub ogólnie powoduje ustąpienie obrzęków, jednakże może przyczyniać się do przyspieszenia namnażania się drobnoustrojów w wymieniu poprzez upośledzenie procesów immunologicznych oraz prowadzi do spadku wydajności mlecznej. W niektórych przypadkach, jak późna ciąża, użycie kortykosteroidów jest niewskazane, niezależnie od czasu ich działania. Podawanie ich zwierzętom w czasie ostatnich 3 miesięcy ciąży może doprowadzić do przedwczesnego porodu z zatrzymaniem łożyska i zapaleniem macicy (1).

Inne czynniki wpływające na efektywność leczenia

Wśród innych, nieomawianych, czynników należy w pierwszej kolejności wymienić obecność czynników immunosupresyjnych. Wśród nich należy wymienić:

obecność chorób zakaźnych (np. BVDV, BHV, Coxiella b.),niewłaściwie zbilansowaną dawkę żywieniową (obecność ketoz, kwasic żwacza przyczynia się do rozwoju i wydłużenia czasu leczenia mastitis),stres cieplny,kulawizny,wiek/laktację,przewlekłość stanu zapalnego,liczbę zakażonych ćwiartek,położenie ćwiartki,stadium laktacji,poprawność funkcjonowania urządzeń udojowych.

Jak widać, czynników wpływających na efektywność leczenia jest bardzo dużo. Warto mieć świadomość, że niestety tyle czynników wpływa na efekty pracy lekarzy weterynarii. Mając taką wiedzę, łatwiej podejmować właściwe decyzje o podejmowaniu leczenia lub, co się coraz częściej zdarza, o przeznaczeniu danego zwierzęcia do brakowania. W nowoczesnym podejściu do leczenia mastitis nie ma ...