Pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne u bydła

Młode zwierzęta w naszych warunkach najbardziej cierpią z powodu inwazji pierwotniaczych. Kryptosporydioza oraz kokcydioza cieląt to dość powszechny problem w polskich stadach. Przyczyną nawet ponad 50% przypadków biegunek jest pasożyt Cryptosporydium parvum należący do grupy pierwotniaków jednokomórkowych, który rozwija się wewnątrz komórek nabłonka jelita cielęcia, powoduje ich uszkodzenie i w konsekwencji wystąpienie objawów klinicznych prowadzących w ok. 25% przypadków do padnięcia zwierzęcia. Kryptosporydioza najczęściej atakuje cielęta w wieku od 5 do 20 dni i objawia się wodnistą, biegunką, czasem z domieszką krwi lub śluzu. Chore cielęta wykazują bolesne parcie na kał, stają się apatyczne, następuje szybkie odwodnienie. Warto podkreślić, że zarażone zwierzęta wysiewają do środowiska dziesiątki milionów oocyst, które są źródłem zakażenia dla innych zwierząt. Oocysty są bardzo oporne na czynniki środowiskowe oraz większość środków dezynfekcyjnych i mogą utrzymywać się w oborze nawet do roku.

Ważną rolę w zapobieganiu odgrywa metafilaktyka. Halofuginon wydaje się być substancją pierwszego wyboru. Stosuje się go w dawce 100 mikrogramów na kg masy ciała przez 7 kolejnych dni. Podawanie należy rozpocząć w pierwszych 24-48 godzinach życia. Obserwuje się zmniejszenie występowania biegunek i ograniczenie wydalania oocyst. W leczeniu bardzo dobre efekty można uzyskać, stosując paromomycynę w dawce 105 000 j.m. paromomycyny na kg m.c./dzień przez 5 kolejnych dni, tj. około 150 mg paromomycyny siarczanu na kg m.c./dzień. Leczenie należy rozpocząć szybko, w ciągu 24 godzin od wystąpienia biegunki.

Kokcydioza natomiast objawia się w dwóch postaciach: klinicznej i podklinicznej. Objawy kokcydiozy klinicznej są łatwe do zaobserwowania: bolesna biegunka z parciem, brak apetytu, bóle brzucha, obecność krwi, nitek włókna, błony śluzowej jelit w stolcu i/lub gorączka. Bardziej niebezpieczne są objawy podkliniczne, ponieważ są one trudne do wykrycia i mało specyficzn...