Biegunki u cieląt

Kryptosporydium

Kryptosporydium jest to pierwotniak należący do grupy Coccidia. Znanych jest około 20 gatunków, ale najczęściej u cieląt izolowany jest Cryptosporydium parvum. Pierwotniak ten jest najczęstszą przyczyną występowania biegunek u cieląt, a jego prewalencja wynosi ponad 60% (4). Do zakażenia dochodzi w pierwszym tygodniu życia, objawy kliniczne występują w wieku 3-28 dni. Zakażenie ma miejsce przez kontakt z kałem zawierającym oocysty, jak również przez zakażoną wodę lub paszę. Oocysty w jelitach uwalniają sporozoity, które przytwierdzają się do enterocytów, a otoczone są przez rzęski komórek nabłonkowych i tworzą wewnątrzkomórkowe wakuole pasożytnicze. W wyniku rozmnażania powstają cienkościenne oocysty, które ulegają sporulacji do światła jelita, powodując endogenną autoinfekcję. Oocysty grubościenne po okresie prepatentnym wydalane są na zewnątrz. Zarażone cielęta wydalają do środowiska miliony oocyst, uważa się, że zarażone cielę może wydalić około 10 milionów oocyst w jednym kilogramie kału. Oocysty są bardzo oporne na działanie czynników zewnętrznych i środków dezynfekujących. Mogą przetrwać w odpowiedniej temperaturze i wilgotności do 6 miesięcy, a nawet do roku. Przebieg choroby zależy od czynników zewnętrznych. Zakażone cielęta mogą wydalać oocysty z kałem i nie wykazywać objawów chorobowych. W przebiegu choroby może pojawić się śluzowo-wodnista biegunka, potem rzadki, żółtozielony kał. Ze względu na uszkodzenie enterocytów dochodzi do infekcji innymi drobnoustrojami, co może prowadzić do odwodnienia, osłabienia, niedożywienia, a nawet śmierci zwierzęcia. Badania własne potwierdziły zdanie innych autorów (4, 8, 10), zgodnie z którym kryptosporydium było najczęściej izolowanym drobnoustrojem wśród cieląt w stadach bydła mlecznego.

Diagnozowanie drobnoustrojów powodujących biegunki

W zwalczaniu biegunek istotne jest dokładne ustalenie przyczyny problemu, w tym czynników etiologicznych, poprzez zastosowanie trafnych metod diagnostycz...