Główne problemy zoofizjoterapii według opinii fizjoterapeutów i lekarzy weterynarii

Badani wyrazili również swoją opinię co do tego, które zwierzęta mogą podlegać fizjoterapii. Uzyskane odpowiedzi przedstawia ryc. 4.
Wykaz środków fizjoterapii, którymi badani najchętniej pracowaliby lub już stosują je w leczeniu zwierząt, przedstawia tab. 2.

Jak wynika z powyższego zestawienia, największą popularnością cieszyły się ćwiczenia z zakresu kinezyterapii oraz masaż, wymagające stosunkowo małych nakładów finansowych, np. w porównaniu do kosztów zakupu bieżni wodnej. W uzasadnieniu wyboru (poza kwestiami finansowymi) większość osób podawała, że ważne były także dobra ich tolerancja przez zwierzęta oraz skuteczność. Ponadto masaż został uznana za najbardziej bezpieczną, łagodną i znaną zwierzęciu (zwłaszcza psom i kotom) formę dotyku ludzkiego, a przez to niepowodującą lęku i paniki. Dodatkowym atutem była możliwość wykonania go w domu czworonożnego pacjenta, z czynnym udziałem właściciela, co jest szczególnie ważne w przypadku zwierząt niespokojnych w obcych miejscach oraz u przedstawicieli dużych ras pozbawionych możliwości lokomocyjnych.

Zoofizjoterapeuci i lekarze weterynarii pracujący ze zwierzętami stwierdzali ponadto, że uzyskiwane tymi środkami efekty (masaż, ćwiczenia, hydroterapia) najbardziej ich przekonują, fizjoterapeuci pracujący tylko z ludźmi stwierdzili, że są to jedne z najskuteczniejszych bodźców stosowanych w pracy z ludźmi, zatem można założyć, że na zasadzie analogii mogą być równie skuteczne u zwierząt.

W opinii ankietowanych, inne formy terapii, tj. pola magnetyczne i laseroterapia, wydają się być najbardziej komfortowe dla zwierząt, ponieważ są nieodczuwalne, a zatem niebolesne.

Bardzo ważny okazał się również aspekt bezpieczeństwa stosowanych zabiegów. Zdanie badanych osób na ten temat przedstawia ryc. 5.

Fizjoterapeuci za najbardziej bezpieczne uznali masaż i kinezyterapię, ponieważ pozbawione są one działania czynników fizycznych, które mogłyby dawać zwierzętom nieprzyjemne doznania. Natomiast zaletami hydroterapii było działanie odciążające, eliminujące przeciążenia. Ogólnie rzecz biorąc, za bezpieczne uznawali oni te zabiegi, które nie sprawiają lub nie nasilają bólu. Lekarze weterynarii z kolei stwierdzali, że wszystkie zabiegi mogą być bezpieczne pod warunkiem pełnego zaangażowania terapeuty i prawidłowego ich wykonywania.

Wśród odpowiedzi negatywnych – jako niebezpieczne – wskazano zabiegi elektroterapii, natomiast za uciążliwe te, które wymagają zastosowania dodatkowego sprzętu – zwłaszcza głośno pracującego, mogącego przestraszyć zwierzę.