Zastosowanie stabilizatora zewnętrznego przy wrodzonym zwichnięciu typu II stawu łokciowego u psa – opis przypadku - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Zastosowanie stabilizatora zewnętrznego przy wrodzonym zwichnięciu typu II stawu łokciowego u psa – opis przypadku

PRZYPADEK KLINICZNY

Opis zwierzęcia:

gatunek: pies, płeć: samiec,wiek: 8 tygodni,waga: 7 kg.

Wywiad i diagnostyka

Do przychodni przyprowadzono szczenię z kulawizną 4. stopnia prawej kończyny piersiowej. Badanie kliniczne wykazało: boczne ustawienie głowy kości promieniowej w stosunku do kości ramiennej, silną bolesność podczas manipulacji oraz ograniczony zakres ruchu w zgięciu i wyproście. Kąt zgięcia stawu łokciowego wynosił 90°, kąt wyprostu: 120°. Z powodu zwichnięcia w stawie łokciowym prawym pies nie mógł opierać ciężaru ciała na kończynie piersiowej, a poruszanie się sprawiało mu ból. W celach diagnostycznych wykonano zdjęcia rentgenowskie w pozycji prawobocznej oraz strzałkowej (1, 5). Badanie radiologiczne uwidoczniło zwichnięcie głowy kości promieniowej z przemieszczeniem doogonowo-bocznym, a także niedorozwój głowy kości promieniowej z zaokrągleniem obrysu jej nasady bliższej. W projekcji strzałkowej uwidoczniono niefizjologiczne krzyżowanie się osi długich kości promieniowej i łokciowej wtórnie do dyslokacji w stawie łokciowym (ryc. 1, 2).

Planowanie zabiegu

Zabieg zaplanowano w dwóch etapach. Pierwszy etap to dalsza ostektomia kości łokciowej (8). Drugi to otwarta repozycja zwichniętej kości promieniowej i stabilizacja przy użyciu stabilizatora zewnętrznego (2, 4, 8).

Dyskusja

Wrodzone zwichnięcie stawu łokciowego dotyka wielu ras psów, zarówno samców, jak i samice. Może być jednostronne, jak i obustronne. Większość zwichnięć jest na stronę boczną.

Leczenie chirurgiczne może obejmować: zamkniętą redukcję oraz stabilizację, otwartą redukcję i stabilizację, ostektomię głowy kości promieniowej, artrodezę lub amputację. Otwarta redukcja i stabilizacja, jak zastosowano w danym przypadku, jest często odpowiednią metodą u psów powyżej 4. miesiąca życia, u których jest minimalna deformacja kostna, ale nie udaje się wykonać redukcji metodą zamkniętą (2). Cięższe przypadki wymagają użycia silniejszej stabilizacji, np. z użyciem pł...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną prenumeratą.
zaloguj się zarejestruj się

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy