Zastosowanie lasera CO2 w weterynarii

Syndrom BOAS − zastosowanie lasera CO2

Wszystko, co do tej pory zostało opisane, było zabiegami dość popularnymi, więc czas na coś trudniejszego. Zabiegi przy syndromie BOAS to około 25% naszych zabiegów. Przewaga braku krwawienia, perfekcyjna widoczność, możliwość modelowania (rzeźbienia) tkanek to coś, czego oczekuje chirurg zajmujący się tym problemem (ryc. 6). Podczas tych zabiegów istnieje możliwość wycinania dowolnych kształtów w trufli nosa, gdzie usunięcie chrząstki w nosie przy użyciu skalpela generuje bardzo obfite krwawienie powodujące spore przerwy w zabiegu, laser CO2 minimalizuje krwawienie, co jest kluczowe dla trwającego zabiegu (4). Warto w tym miejscu wspomnieć, że prawidłowe cięcie laserem CO2 sprawia, że blizna pozabiegowa na nosie znika do 3 miesięcy, przywracając pierwotną pigmentację. Pojedyncze impulsy, jakie można ustawić w większości urządzeń, pozwalają wyznaczyć sobie linię cięcia, co widać na ryc. 6. Plastyka podniebienia nie jest oparta o miażdżenie tkanek kleszczykami, jak sugerowały starsze książki na temat chirurgii weterynaryjnej. Możemy modelować grubość pozostawianego mięśnia podniebiennego, doprowadzając do znacznego ścienczenia podniebienia miękkiego, co nierzadko jest sporym wyzwaniem przy technice podwiniętego płata (ryc. 7). Klasyczna chirurgia oparta o skalpel i nożyczki nie daje możliwości usunięcia wynicowanych kieszonek krtaniowych bez dużego ryzyka krwawienia. Laser CO2 jest w tym miejscu nie tylko perfekcyjnie dokładny, ale pozostawia po sobie jedynie ślad cięcia, a krwawienie nie występuje. Nie jest to miejsce na poruszanie innych problemów zespołu BOAS, ale we wszystkich pozostałych laser jest niezastąpiony (przerost migdałków, polipów zapalnych krtani czy w końcu nadmiernych fałdów nosogardzieli). Rzadko poruszanym problemem w syndromie BOAS...