Zakażenia dróg moczowych

Manifestacja objawów

Gdy już wszystkie „przeciwności losu” zostaną pokonane i bakteriom uda się zasiedlić błonę śluzową odcinka przewodu pokarmowego, dochodzi do rozwoju stanu zapalnego. Do najczęściej manifestowanych objawów świadczących o infekcji należą: częste, kropelkowe oddawanie małych porcji (pollakisuria) moczu, pojawienie się widocznej krwi w moczu (hematuria) oraz brzydki zapach moczu. Jednakże należy pamiętać, że objawy mogą być bardziej niespecyficzne. Apatia, podwyższona temperatura ciała, bolesność brzucha, utrudnione bolesne oddawanie moczu (stranguria), brak apetytu oraz inne symptomy mogą występować pojedynczo lub w grupie.

W badaniu klinicznym należy ocenić palpacyjnie przez powłoki brzuszne wypełnienie pęcherza moczowego, jego kształt, napięcie, pogrubienie ściany i bolesność okolicy. Niekiedy w badaniu tym udaje się wyczuć zalegające kamienie moczowe. Należy bardzo uważnie obejrzeć okolicę ujścia cewki moczowej i zewnętrznych narządów płciowych. Obecność nieprawidłowego osadu może nasunąć podejrzenie „piasku” usuwanego z moczem.

Zaczerwienie skóry, obrzęk, krosty i wyprzenia ropne mogą świadczyć zarówno o często bezwiednym wyciekaniu moczu, jak i o ewentualnym źródle patogenu.Głównym materiałem laboratoryjnym mającym kluczowe znaczenie w postawieniu diagnozy jest mocz. Najlepiej, gdy próbka pobrana jest drogą cystocentezy, jednak ze względu na częste opróżnianie pęcherza jest to trudne. Przy cewnikowaniu można „zawlec” bakterie do pęcherza moczowego, a sama technika wprowadzania jest dość urazowa. Mocz zebrany ze środkowego strumienia pierwszej porannej mikcji nadaje się tylko do badania biochemicznego, nie nadaje się natomiast do badania mikrobiologicznego.

W osadzie moczu oglądanym pod mikroskopem obserwuje się zwiększoną liczbę leukocytów, erytrocytów, śluz i zwiększoną liczbę komórek nabłonka. Jeżeli stan zapalny obejmuje również nerki, w obrazie mikroskopowym mogą pojawić się wałeczki. Obecność bakterii nie jest jednoznacz...