Wybrane choroby skóry szczeniąt

Juvenile cellulitis

Młodzieńcze zapalenie tkanki łącznej psów, inaczej zwane młodzieńczą piodermą czy ziarniniakowym zapaleniem skóry u szczeniąt, to choroba o nie do końca poznanej etiologii, choć podejrzewa się udział układu immunologicznego z uwagi na pozytywną reakcję po leczeniu glikokortykosteroidami. Choroba dotyka szczenięta w wieku kilku tygodni do kilku miesięcy. Rasami predysponowanymi są: golden retrievery, labrador retrievery, jamniki, gordon setery, beagle oraz pointery. Najczęściej chorują szczenięta w wieku od 3 tygodni nawet do 6 miesięcy.

Choroba atakuje zwykle więcej niż jedno zwierzę w miocie, a objawia się obrzękiem okolicy głowy, głównie w obrębie pyska i oczu, powiększeniem i bolesnością węzłów chłonnych podżuchwowych i przyuszniczych oraz gorączką, apatią, brakiem apetytu (9). Na skórze pojawiają się wykwity w postaci krost i pęcherzyków oraz surowiczego lub ropnego wysięku, który może zasychać na powierzchni skóry. Świąd na ogół nie występuje. W niektórych przypadkach zmiany dermatologiczne można obserwować również w okolicy odbytu oraz napletka u samców. Nasilenie zmian może być różne u poszczególnych osobników.

Leczenie opiera się na stosowaniu glikokortykosteroidów, głównie prednizolonu w dawce 1-2 mg/kg m.c. co 24 godziny przez 1-4 tygodni – w zależności od czasu potrzebnego na osiągnięcie remisji. Po uzyskaniu poprawy klinicznej dawkę prednizolonu należy stopniowo zmniejszać aż do całkowitego wycofania leku. Antybiotykoterapia stosowana jest w celu zapobiegania lub eliminacji wtórnych zakażeń bakteryjnych i powinna być kontynuowana nawet po szybkim ustąpieniu zmian. W literaturze opisywane jest stosowanie cyklosporyny w dawce 5-10 mg/kg m.c. 1 raz dziennie. Według autorów nie jest to jednak lek z wyboru, gdyż efekty stosowania leku widoczne są dopiero po ok. 3 tygodniach terapii. Z tego powodu można zastosować początkowo połączenie dwóch leków, stopniowo wycofując prednizolon.

Rokowanie jest dobre do ostrożnego. W lże...