Wybrane aspekty prawne posiadania psów ras uznanych za agresywne
Podstawy prawne
Jak wspomniano wcześniej, w Polsce wybrano model pierwszy. Utrzymanie psów ras uznanych za agresywne ma umocowanie ustawowe. Podstawowym aktem prawnym regulującym te kwestie jest Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2019 r., poz. 122, 123). Przepis art. 10 ustawy stanowi, że prowadzenie hodowli lub utrzymanie psa rasy uznawanej za agresywną wymaga zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na planowane miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa. Wymieniony organ decyduje również w sprawie cofnięcia zezwolenia lub zmiany miejsca prowadzenia hodowli lub utrzymywaniu psa. Rozstrzygnięcie w sprawie wydania lub cofnięcia zezwolenia ma charakter decyzji administracyjnej.
W art. 10 ust. 3 ustawy znajduje się także delegacja do wydania przepisów wykonawczych – „Minister właściwy do spraw administracji publicznej, po zasięgnięciu opinii Związku Kynologicznego w Polsce, ustala w drodze rozporządzenia, wykaz ras psów uznawanych za agresywne, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i zwierząt”. Na podstawie ustawowej delegacji zostało wydane Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne (Dz.U., nr 77, poz. 687), które wyszczególnia wykaz ras psów uznawanych za agresywne (ryc. 1). Wyliczenie ras ma charakter katalogu zamkniętego, nie pozwala na dowolne poszerzanie i interpretację.
Obowiązek nie dotyczy posiadania zezwolenia dla psów w typie rasy uznawanej za agresywną (mieszańców). Niezależnie od kontrowersji związanych z brakiem na liście krzyżówek ras uznanych za agresywne oraz krzyżówek tych ras z innymi rasami, obowiązująca lista ras psów jest nieprecyzyjna. Pierwszy przykład z brzegu stanowi pozycja nr 1, czyli amerykański pit bull terrier. Próżno szukać takiej rasy w oficjalnym wykazie ras opracowanym przez Polski Związek Kynologiczny.
Według klasyfikacji FCI (na której opiera się wykaz PZK) grupa 3. sekcja 3. terriery typu „bull” zawiera następujące rasy:
- bull terrier,
- bull terrier miniaturowy,
- Staffordshire bull terrier i American Staffordshire terrier.
Rasa „amerykański pit bull terrier” jest zarejestrowana jako linia hodowlana w jednej z organizacji amerykańskich (United Kennel Club) i używana zamiennie z zaakceptowaną przez drugą amerykańską organizację AKC (American Kennel Club) nazwą „American Staffordshire terrier”. Tak więc użyta w rozporządzeniu nazwa dotyczy uznawanej przez PZK rasy American Staffordshire terrirer [za M. Duraj (1)].
W związku z powyższym pies rasy American Staffordshire terrier nie jest w Polsce uznawany za rasę agresywną. Ale to nie koniec bałaganu w nomenklaturze psów. Kolejna pozycja na wykazie – nr 2 „pies z Majorki (Perro de Presa Mallorquin)”. Według klasyfikacji PZK (opartej na FCI) jest to dog z Majorki (Perro Dogo Mallorquin, Ca de Bou) – grupa 2. sekcja 2.1. Molosy. Analogiczna sytuacja dotyczy pozycji nr 5 „pies kanaryjski (Perro de Presa Canario) – według FCI i PZK prawidłowa nazwa to „dog kanaryjski”.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2616 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Choroby koni. Weterynaria praktyczna. Profilaktyka, rutynowe szczepienia
Publikacja stanowi fragment książki Choroby koni. Weterynaria praktyczna Wirus grypy jest wysoce zaraźliwy i szybko się rozprzestrzenia, a sama choroba niesie ze sobą bardzo poważne skutki i na długi czas wyklucza konia z udziału w zawodach czy wyścigach. Z tego względu wprowadzono wymóg obowiązkowych szczepień przeciwko grypie dla wszystkich koni wyścigowych oraz koni sportowych. Opory […]
Podkliniczny niedobór wapnia i jego wpływ na wyniki rutynowych badań laboratoryjnych w różnych okresach laktacji u krów mlecznych
Obserwacje epizootiologiczne oraz wyniki badań klinicznych, anatomopatologicznych i laboratoryjnych prowadzonych w chlewniach średnio- i wielkotowarowych, w których stwierdzano nagłe zachorowania – z ostrymi objawami ze strony układu oddechowego, przede wszystkim wśród warchlaków i tuczników – wskazują, że ich przyczyną dość często bywa pleuropneumonia świń. Czynnikiem etiologicznym tej choroby są drobnoustroje Actinobacillus pleuropneumoniae (App). Cechą charakterystyczną […]
Praktyczne aspekty diagnostyki laboratoryjnej chorób świń
Diagnostyka laboratoryjna jest niezwykle ważnym i przydatnym w praktyce narzędziem w zwalczaniu chorób zwierząt, w tym chorób świń. Niestety z wielu powodów lekarze weterynarii w znacznej swojej części nie doceniają znaczenia i przydatności badań laboratoryjnych w rozpoznawaniu przyczyn zachorowań oraz opracowywaniu strategii ich zwalczania. Zarówno w odniesieniu do chorób niezakaźnych, jak i zakaźnych weterynaryjna diagnostyka […]
Choroby koni. Weterynaria praktyczna. Profilaktyka, rutynowe szczepienia
Publikacja stanowi fragment książki Choroby koni. Weterynaria praktyczna Wirus grypy jest wysoce zaraźliwy i szybko się rozprzestrzenia, a sama choroba niesie ze sobą bardzo poważne skutki i na długi czas wyklucza konia z udziału w zawodach czy wyścigach. Z tego względu wprowadzono wymóg obowiązkowych szczepień przeciwko grypie dla wszystkich koni wyścigowych oraz koni sportowych. Opory […]
Wskazówki na wypadek widocznego niepowodzenia terapii antybiotykowej. Kryteria skutecznej terapii oraz kluczowe pytania jako 5 kroków drzewa analitycznego
Czynniki powiązane z użyciem antybiotyku w terapii: Czy wybór antybiotyku opierał się na badaniach klinicznych i dodatkowych (diagnoza, antybiogram)? Sprawdź odpowiedź na pytanie 3. Farmakokinetyka/farmakodynamika wybranego antybiotyku? Koncentracja i czas działania antybiotyku w zakażonej tkance a efektywność w stosunku do czynnika bakteryjnego wywołującego chorobę (spektrum działania antybiotyku, wrażliwość z antybiogramu – odpowiedzi na pytanie 3.). […]
Czarno na białym – mastitis okiem praktyka – rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim
Rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim, pracownikiem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, specjalistą w dziedzinie profilaktyki i leczenia mastitis u krów, który w swoich badaniach zgłębia tematykę zapalenia gruczołu mlekowego u bydła, zarówno w aspekcie naukowym, jak i praktycznym. Większość zapaleń gruczołu mlekowego ma etiologię bakteryjną. Dlaczego, pomimo rozwoju mikrobiologii, medycyny weterynaryjnej i prowadzonych badań, […]
XVIII FORUM ZOOTECHNICZNO-WETERYNARYJNE: NOWE HORYZONTY W ROZRODZIE ZWIERZĄT
Na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu w dniach 18-19 kwietnia br. odbyło się XVIII Forum Zootechniczno-Weterynaryjne pod hasłem „Rozród zwierząt w dobie selekcji genomowej”. To wydarzenie zgromadziło liczne grono lekarzy weterynarii oraz hodowców, by omówić najnowsze osiągnięcia w dziedzinie hodowli i rozrodu zwierząt. Organizacja Forum była wspólnym przedsięwzięciem Poznańskiego Koła Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Wielkopolskiego Oddziału Polskiego […]