Wstrząs – terapia i algorytm postępowania

W przypadku gdy lekarz zdecyduje się na stosowanie koloidów, zalecane jest podawanie hydroksyetylowanej skrobi (HES/HAES) wg następującego schematu (2,4):

Dla psa: szybki wlew (w bolusie) 10-20 ml/kg m.c. HES, potem ewentualnie 20 ml/kg m.c./dzień do wycofania się objawów wstrząsu.Dla kota: 10-15 ml/kg m.c. HES w ciągu 10-15 minut, potem ewentualnie 20 ml/kg m.c./dzień do wycofania się objawów wstrząsu.

W celu utrzymania właściwego wypełnienia naczyń i nawodnienia tkanek można łączyć oba rodzaje płynów wg następującego schematu: 15 ml/kg m.c. krystaloidu + 5 ml/kg m.c. koloidu w ciągu 10 min, ewentualnie kolejne dawki do czasu wyrównania wstrząsu. Przyjmuje się, że łączna dawka obu płynów powinna wynosić: 60 ml krystaloidu/kg m.c. i 20 ml koloidu/kg m.c. Doświadczenia własne autora wskazują, że najwygodniej do jednej żyły odpromieniowej przedramienia podawać krystaloid, a do drugiej – koloid.

Opisana płynoterapia jest, jak już wspomniano, podstawowym elementem leczenia wstrząsu, dalsze postępowanie terapeutyczne zależne jest od jego rodzaju.

Wstrząs septyczny – etiopatogeneza i terapia

Wstrząs septyczny jest wywoływany zakażeniami bakteryjnymi, rzadziej wirusami, grzybami lub pasożytami. Toksyny powodują uwalnianie nadmiernych ilości cytokin (interleukiny, TNF) i tlenku azotu, które powodują rozkurcz mięśni gładkich w ścianie naczyń krwionośnych (wazodylatacja) i uszkodzenia śródbłonka naczyń, w wyniku czego dochodzi do ucieczki krwinek i/lub osocza ze światła naczyń – powstająca w wyniku tych procesów (następcza) hipowolemia wyzwala reakcję wstrząsową. W obrazie klinicznym tego rodzaju wstrząsu (oprócz opisanych wyżej) występują objawy zakażenia – gorączka i hiperwentylacja. Oprócz opisanej wyżej terapii ogólnej i płynoterapii ta postać wstrząsu wymaga podawania antybiotyków. Zaleca się równoczesne podawanie pochodnych penicylinowych z cefalosporynami, enrofloksacyną lub gentamycyną w następujących dawkach: gentamycyna 6 mg/kg m.c./24 h i.v., a...