Ubytki przegrody międzyprzedsionkowej i międzykomorowej u psów i kotów

Wspólny kanał przedsionkowo-komorowy

Wspólny kanał przedsionkowo-komorowy ze względów anatomicznych dzieli się na częściowy lub całkowity. Częściowy obejmować może ASD lub ASD i VSD, ale także rozszczepienie zastawki mitralnej (12). Anatomia całkowitego kanału przedsionkowo-komorowego obejmuje: ubytek w dolnej części przegrody międzyprzedsionkowej, wspólną zastawkę przedsionkowo-komorową oraz ubytek międzykomorowy w napływowej części przegrody międzykomorowej. Wspólna zastawka przedsionkowo-komorowa składa się z kilku płatków, z których wyróżnia się dwa duże płatki, położone poprzecznie w stosunku do przegrody międzykomorowej. Anatomia płatka przedniego stała się podstawą do klasyfikacji Rastelliego, wg której dzielimy tę wadę na 3 typy: A, B i C. 

W typie A przedni płatek jest zakotwiczony na grzebieniu przegrody międzykomorowej najczęściej przez pogrubiałą strunę ścięgnistą. W typie B przedni płatek jest zakotwiczony w przegrodzie międzykomorowej po stronie prawej komory, przez mięsień brodawkowaty, W typie C jest on swobodnie położony powyżej ubytku międzykomorowego, a struny ścięgniste odchodzące od płatka zastawki nie przyczepiają się do brzegu przegrody tylko do mięśni brodawkowatych w obu komorach serca (8).

Zależnie od rodzaju ubytku oraz jego wielkości wtórnie może dochodzić do rozstrzeni prawej komory serca, powiększenia prawego przedsionka, rozstrzeni lewej komory oraz powiększenia lewego przedsionka. Na skutek niewydolności serca może dojść do rozwinięcia się obrzęku płuc, woodoosierdzia, wodobrzusza i wodoopiersia (11).

Dziedziczenie

U ludzi uznaje się, że większość ubytków w przegrodzie jest wynikiem interakcji wielu czynników środowiskowych (leki stosowane w okresie ciąży, palenie papierosów) oraz czynników genetycznych (12)...