Żywienie sztuczne oraz przymusowe psów i kotów

3. Jejunostomia

Wskazaniami do przeprowadzenia zabiegu są:

• stany patologiczne żołądka (nowotwory, wrzody, rozległy stan zapalny błony śluzowej),
• zapalenie trzustki,
• choroby dróg żółciowych.

Metodę tę wykorzystuje się u pacjentów, u których nie ma łaknienia lub jest ono silnie osłabione. W połączeniu ze stanem chorobowym występującym na terenie żołądka metoda ta okazuję się jedyną, która ratuje życie pacjenta. Aby zabieg był w pełni udany, dalsze odcinki przewodu pokarmowego, tj. jelita, muszą funkcjonować w sposób prawidłowy.

Przy wykorzystaniu tej metody nie ma możliwości podawania pokarmu w postaci bolusów. Żywienie jest czasochłonne, powolne i odbywa się w postaci wlewów przy użyciu specjalistycznej, drogiej karmy. Wadą tej metody jest fakt, że sonda często się zatyka. Dlatego, aby nie dopuścić do takiego stanu, należy co 6 godzin przepłukiwać zagłębnik wodą. Mogą wystąpić powikłania: wymioty, stany zapalne skóry, biegunka oraz zapalenie otrzewnej.

Odżywianie mikroenteralne

Nieprzyjmowanie pokarmu oraz czas, w jakim to ma miejsce, niosą za sobą brak prawidłowej pracy oraz fizjologii przewodu pokarmowego. Metoda ta ma na celu usprawnienie motoryki oraz kondycji jelit, jak również dostarczenie składników odżywczych. Odżywianie mikroenteralne znajduje największe zastosowanie u pacjentów po przebytych chorobach w okresie powrotu do zdrowia zwierząt, u których niemożliwe jest zastosowanie całkowitego żywienia parenteralnego czy też żywienia enteralnego.

Objawy chorobowe, takie jak mimowolne wymioty lub ostra martwica trzustki, wykluczają możliwość zastosowania tej metody. Jako technikę do użycia tej metody można zastosować sondę nosowo-przełykową lub każdą inną metodę używaną w odżywianiu jelitowym.

Płynami używanymi z wyboru w tej metodzie do podawania pacjentowi najczęściej są np. płyn Ringera z mleczanami z dodatkiem glukozy bądź 5-proc roztwór glukozowo-elektrolitowy w połączeniu z glutaminą w dawce 4 mg/ml. Szczególną uwagę należy zwrócić u pacjentów, u których występuje cukrzyca lub oporność insulinowa ze względu na możliwość wystąpienia hiperglikemii, możliwymi komplikacjami są również: wymioty, ulewanie lub zachłyśnięcie u pacjentów z obniżoną świadomością.

Zaletami metody są niski stopień inwazyjności oraz możliwość stosowania u zwierząt, u których jako objaw chorobowy występują wymioty ze względu na używanie małej ilości płynów w dawce 0,25 ml/kg masy ciała w odstępach 1-2 godzin.