Zwichnięcie stawu skroniowo-żuchwowego u kotów

Do zwichnięcia stawu skroniowo-żuchwowego (SSŻ) u kotów dochodzi w wyniku urazu. Są to z reguły upadki z wysokości, obrażenia komunikacyjne albo silne działania ciężkich przedmiotów (przytrzaśnięcia, przydepnięcia etc.). Zwichnięcie stawu skroniowo-żuchwowego jest zawsze związane z zerwaniem torebki stawowej i powstaniem zaburzeń w zgryzie. Z uwagi na budowę tej okolicy i przyczepy mięśni odpowiadających za aparat żucia i gryzienia u kotów (ryc.1, 2, s. 35) dochodzi najczęściej do donosowego przemieszczenia żuchwy. Zdarzają się również doogonowe przemieszczenia kłykcia żuchwy. Szczególnym powikłaniem zwichnięcia jest dodatkowe przemieszczenie boczne wyrostków dziobiastych poza łuki jarzmowe. Po urazie typowym objawem zwichnięcia SSŻ jest niemożliwość domknięcia szczęki i żuchwy. Przyczyną takiego stanu jest wyjątkowo ciasny zgryz u kota, wobec którego każda zmiana położenia żuchwy powoduje konflikt czynnościowy pomiędzy uzębieniem szczęki i żuchwy (ryc. 3, s. 35). Kot, który nie potrafi domknąć szczęki, obficie się ślini oraz ma kłopoty z korzystaniem z języka (ryc. 4, s. 35). W badaniu klinicznym trzewioczaszki obserwuje się ból, utrudnienia w poruszaniu żuchwą, równie często widoczne są ślady urazu w okolicy spojenia żuchwy albo w obszarze trzewioczaszki w postaci krwawych wylewów pod błoną śluzową. Przy jednostronnym zwichnięciu żuchwa przemieszcza się na zdrową stronę przy zwichnięciu donosowym, zaś na stronę „chorego stawu” przy zwichnięciu doogonowym (ryc. 5, 6, 7, s. 36). Z powodu silnego bólu i dyskomfortu pacjenta dokładne działanie diagnostyczne wymaga znieczulenia ogólnego. Należy pamiętać, że urazy głowy to stany, w których rośnie ryzyko znieczulenia i często nie dysponujemy pełnym obrazem uszkodzeń obecnych w centralnym układzie nerwowym (CUN). Z drugiej strony, działanie diagnostyczno-naprawcze musi być przeprowadzone, gdyż pacjent cierpi i nie jest w stanie normalnie funkcjonować. Protokół znieczulenia u kota po urazie głowy zakłada zwiększoną u...