Standardy badania ultrasonograficznego jamy brzusznej u małych zwierząt Schemat badania. Cz. II

Tyłobrzusze

W trakcie badania tyłobrzusza obrazowane są: dolne drogi moczowe, okrężnica zstępująca, macica lub gruczoł krokowy.

W trakcie badania pęcherz moczowy powinien być średnio wypełniony moczem. Zarówno w przypadku zbyt słabego wypełnienia, jak i zbyt dużego wypełnienia pęcherza pewne zmiany mogą być niewidoczne. Rozpoczynając badanie, zaleca się delikatne przyłożenie głowicy do powłok jamy brzusznej, ponieważ pęcherz jest owalną strukturą i nawet przy lekkim uciśnięciu może zsuwać się spod głowicy i zniknąć z pola obrazowania.

W celu uwidocznienia pęcherza moczowego w płaszczyźnie podłużnej głowicę należy przyłożyć wzdłuż osi długiej ciała w linii pośrodkowej (wskaźnikiem głowicy skierowanym dogłowowo) przed spojeniem łonowym, u samców nieco bocznie względem prącia (ryc. 2a, 3). Na każdym skanie powinien być widoczny cały pęcherz moczowy – od jednej ściany do ściany po przeciwnej stronie (ryc. 4). Aby zobrazować cały pęcherz moczowy, wykonuje się wahadłowe ruchy głowicą. Po zbadaniu pęcherza w płaszczyźnie podłużnej następuje zwrot głowicy o 90 stopni z ustawienia w linii podłużnej do ustawienia głowicy w linii poprzecznej (ryc. 2). W projekcji poprzecznej należy wykonywać wahadłowe ruchy, tak aby wiązka ultradźwięków objęła przeciwległe ściany pęcherza moczowego. W obu projekcjach pęcherz moczowy ma podobny wygląd – jest strukturą owalną, nieco bardziej wydłużoną w płaszczyźnie podłużnej (ryc. 4).

W płaszczyźnie podłużnej wykonuje się pomiar długości pęcherza moczowego, a w przekroju poprzecznym – pomiar szerokości i wysokości pęcherza moczowego. Objętość pęcherza można obliczyć, korzystając ze wzoru: wysokość (cm) x szerokość (cm) x wymiar przednio-tylny (cm) x 0,52. Choć w medycynie człowieka pomiar objętości pęcherza często jest wykonywany w celu okr...