Socialis znaczy: społeczny – prawidłowa socjalizacja szczeniąt

Zasada złotej dwunastki

Została nawet opracowana metoda, która podpowiada właścicielom, jak postępować z nowym zwierzęciem, aby proces socjalizacji przyniósł jak najlepsze efekty. Jest to tzw. zasada złotej dwunastki autorstwa Margareth Hughes. Obejmuje ona dwanaście punktów i mówi o tym, że pies powinien poznać następujące elementy:

• poznać 12 różnych nawierzchni (np.: trawa, beton, guma),
• bawić się co najmniej 12 różnymi przedmiotami (np.: zabawki, butelki, piłeczki),
• poznać co najmniej 12 różnych miejsc (np.: las, osiedle, szkoła, parking, pomieszczenie zamknięte, gabinet weterynaryjny),
• poznać co najmniej 12 różnych odgłosów (np.: burza, pistolet na kapiszony, muzyka, odkurzacz, płaczące dzieci),
• bawić się z co najmniej 12 różnymi osobami (jak wspomniałam wcześniej – osoby starsze, dzieci, mężczyźni z brodami, osoby z parasolami, czy lekarz weterynarii w kitlu),
• poznać przynajmniej 12 szybko poruszających się przedmiotów (np.: samochód, tramwaj, rolki, rower, hulajnoga),
• sprostać przynajmniej 12 wyzwaniom (np.: wejść do metra, iść po stromych schodach, przeskoczyć przeszkodę),
• być dotykanym przynajmniej w 12 miejscach (zawsze powtarzam osobom biorącym szczenięta z naszej hodowli, aby uczyły psa dotyku, pokazywania zębów, czesania, oglądania i przestawiania łap, dotykania za uszami – te ćwiczenia w przyszłości umożliwią spokojny przebieg wizyty u weterynarza),
• jeść z co najmniej 12 różnych pojemników (np.: plastikowe, gumowe, aluminiowe miski, wiaderka),
• bawić się z co najmniej 12 różnymi psami (np.: dorosłymi, młodymi, dużymi, małymi, również z tymi dominującymi, aby nauczyć psa respektowania hierarchii, należy jednak pamiętać, aby spotkania te były zawsze nadzorowane, tak, aby psom nie stała się krzywda),
• zostać przynajmniej 12 razy samemu (bardzo ważny element, potrzebny, aby u psa nie wystąpił lęk separacyjny; ćwiczenie takie należy zacząć od krótkiego czasu i stopniowo ten czas wydłużać, zawsze chwaląc psa za dobre zachowanie po każdym powrocie),
• przynajmniej 12 razy być przewiezionym różnymi środkami transportu (np.: samochód, pociąg, tramwaj).

Metoda opracowana przez Margareth Hughes jest świetną wskazówką, zwłaszcza dla niedoświadczonych, świeżo upieczonych właścicieli psów. Podpowiada im, co mogą jeszcze zrobić, aby pies był zrównoważony i sprawiał jak najmniej problemów. Kolejny raz warto podkreślić, że zasady te najlepiej wprowadzać w formie zabawy, aby miały pozytywny wydźwięk i przynosiły najlepsze efekty. Jeśli zauważy się, że któreś z zaproponowanych przez nas ćwiczeń jest dla psa nieprzyjemne, należy je przerwać i wrócić do niego po jakimś czasie, zaczynając spokojniej i pracując z mniejszym natężeniem, np. jeśli przejeżdżający pociąg przeraził szczeniaka, należy odejść dalej, poczekać na kolejny przejeżdżający skład i najlepiej odwrócić uwagę psa zabawą lub jakimś ćwiczeniem, tak aby pociąg był tylko „tłem” do jego zabawy z opiekunem.