Rozpoznawanie sercowej postaci babeszjozy w świetle obserwacji własnych

Podsumowanie

Badania nad biomarkerami przebiegu babeszjozy psów wydają się być niezwykle ważne z punktu widzenia diagnostyki i terapii tej choroby. Jeszcze do niedawna za główną (a często także jedyną) przyczynę objawów obserwowanych u zarażonych osobników uznawano hemolizę (3). Jednak stan kliniczny pacjentów z babeszjozą nie w każdym przypadku jest powiązany ze stopniem nasilenia niedokrwistości. Przebiegu choroby nie można w prosty sposób tłumaczyć i łączyć z rozwijającą się w następstwie inwazji pierwotniaczej hemolizą, która w wielu przypadkach ostrej choroby jest tylko nieznaczna (14). Na przebieg choroby wpływ mają liczne czynniki, aczkolwiek pierwotne mechanizmy leżące u podłoża patofizjologii babeszjozy nadal pozostają niejasne (6, 18).

W odniesieniu do zaburzeń kardiologicznych notowanych w przebiegu choroby należy stwierdzić, że u psów z inwazją pierwotniaczą notuje się wiele zmian w zapisie EKG, jak: zmiana morfologii załamka T, przyspieszenie rytmu zatokowego czy odchylenie osi serca. Z kolei wzrost stężenia troponiny I i aktywności CK-MB u psów z babeszjozą, mimo że nie zawsze towarzyszą zmianom w zapisie EKG, mogą być traktowane jako markery nasilenia przebiegu choroby i wskazują na uszkodzenie mięśnia sercowego. W badaniach własnych wzrost aktywności CK-MB, jak i wzrost stężenia troponiny I w surowicy notowano u większości zwierząt z zaburzoną czynnością mięśnia sercowego i wskazywał on jednocześnie na złe rokowanie.