Rola i zadania technika weterynarii podczas operacji małych ssaków oraz w opiece pooperacyjnej
Przygotowanie pacjenta przed zabiegiem
Technik weterynarii, wiedząc, jakiego typu planowany jest zabieg, i posiadając stosowne wskazówki od lekarza weterynarii, przygotowuje zwierzę do operacji. Do najczęściej zlecanych mu czynności należą:
1. Zważenie zwierzęcia
Aby prawidłowo wyliczyć dawkę leków potrzebną do znieczulenia, niezbędną informacją jest waga pacjenta. Ma to ogromne znaczenie zwłaszcza w przypadku małych ssaków, gdyż wyliczane dawki leków potrafią być bardzo małe i podanie o jedną kreskę leku za dużo może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia zwierzęcia.
2. Zmierzenie temperatury
Temperatura to ważny parametr, który wskazuje, czy zwierzę nie ma problemów zdrowotnych, nie jest zbyt mocno zdenerwowane, przegrzane lub wychłodzone. Pacjent skierowany do zabiegu powinien mieć temperaturę ciała w normie.
3. Założenie wkłucia dożylnego
Nie praktykuje się tego u małych gryzoni, jednak u fretek, królików, świnek morskich, szynszyli – jeśli wymaga tego sytuacja – należy założyć wenflon.
4. Asystowanie lekarzowi weterynarii podczas premedykacji zwierzęcia
Leki podaje się dożylnie lub domięśniowo. Dawkę leku i sposób podania określa lekarz weterynarii. Po podaniu leków technik weterynarii czuwa nad zwierzęciem, kontrolując jego oddech i tętno, dopóki spokojnie nie zaśnie.
U psów i kotów w tym miejscu mogą pojawić się wymioty. Spośród małych ssaków większość (gryzonie, świnki morskie, szynszyle, króliki) nie umie wymiotować, problem ten się więc nie pojawi. Spodziewać się go można jedynie u fretek. Należy czuwać, aby w trakcie ewentualnych wymiotów nie doszło do zadławienia się zwierzęcia wymiocinami. Zaleca się, aby fretki głodzić 4 godziny przed zabiegiem, teoretycznie powinny więc mieć pusty żołądek. Praktyka uczy jednak, że właściciele nie zawsze przestrzegają przedoperacyjnych zaleceń.
5. Ułożenie i wywiązanie zwierzęcia na stole
Sposób ułożenia jest uzależniony od rodzaju zabiegu. Nieraz jest on oczywisty, czasem jednak lekarz określa, jak chce, aby zwierzę zostało wywiązane. Zasadą jest, aby nie zakładać przewiązek w sposób zbyt napięty, pozostawiając zwierzęciu pewną swobodę ruchów. Nie należy również zbyt mocno ściskać przewiązki przy kończynie, aby nie zaburzyć prawidłowego przepływu krwi. Większe zwierzęta przywiązuje się do stołu za pomocą przewiązek, mniejsze, o delikatnych łapkach (małe gryzonie, szynszyle), przykleja specjalnymi plastrami.
6. Przygotowywanie miejsca operacji
Obszar planowanego zabiegu wraz ze stosowanym marginesem należy przygotować poprzez usunięcie z niego sierści i wszystkich zanieczyszczeń. Włosy goli się maszynką, często dodatkowo używa się brzytwy, aby pozbyć się włosa do końca.
7. Dezynfekcja miejsca operacji
Przygotowany do zabiegu obszar należy starannie odkazić, stosując w tym celu spirytus i jodynę lub inne przeznaczone do tego płyny. W przypadku małych gryzoni trzeba pamiętać, że spirytus działa silnie chłodząco. Należy unikać stosowania go na zbyt duże powierzchnie ciała, aby nie spowodować nadmiernego wychłodzenia zwierzęcia.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2608 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Podkliniczny niedobór wapnia i jego wpływ na wyniki rutynowych badań laboratoryjnych w różnych okresach laktacji u krów mlecznych
Obserwacje epizootiologiczne oraz wyniki badań klinicznych, anatomopatologicznych i laboratoryjnych prowadzonych w chlewniach średnio- i wielkotowarowych, w których stwierdzano nagłe zachorowania – z ostrymi objawami ze strony układu oddechowego, przede wszystkim wśród warchlaków i tuczników – wskazują, że ich przyczyną dość często bywa pleuropneumonia świń. Czynnikiem etiologicznym tej choroby są drobnoustroje Actinobacillus pleuropneumoniae (App). Cechą charakterystyczną […]
Podkliniczny niedobór wapnia i jego wpływ na wyniki rutynowych badań laboratoryjnych w różnych okresach laktacji u krów mlecznych
Obserwacje epizootiologiczne oraz wyniki badań klinicznych, anatomopatologicznych i laboratoryjnych prowadzonych w chlewniach średnio- i wielkotowarowych, w których stwierdzano nagłe zachorowania – z ostrymi objawami ze strony układu oddechowego, przede wszystkim wśród warchlaków i tuczników – wskazują, że ich przyczyną dość często bywa pleuropneumonia świń. Czynnikiem etiologicznym tej choroby są drobnoustroje Actinobacillus pleuropneumoniae (App). Cechą charakterystyczną […]
Szerzenie się, profilaktyka i terapia ważnych ekonomicznie chorób układu oddechowego świń (pleuropneumonia, mykoplazmowe zapalenie płuc)
Choroby układu oddechowego świń są ważnym problemem zdrowotnym i – w konsekwencji – ekonomicznym w chowie świń. Przyczyny wysunięcia się tej grupy chorób na czoło problemów zdrowotnych to, przede wszystkim, mająca miejsce w Europie około 30 lat temu zmiana systemu chowu świń z drobnotowarowego na średnio- i wielkotowarowy oraz potęgujący się z roku na roku […]
Wprowadzenie do stomatologii koni
Problemy stomatologiczne i wynikające z ich obecności przeszkody w prawidłowym użytkowaniu koni są jedną z częstszych przyczyn interwencji lekarzy weterynarii specjalizujących się w tej dziedzinie. Dowiedziono, że po diagnostyce kulawizn, szczepieniach, diagnostyce i leczeniu chorób układu rozrodczego, badanie przed kupnem/sprzedażą zajmuje najwięcej czasu praktykującym lekarzom weterynarii (1). Ewolucyjna droga od żyjącego we wczesnym Eocenie Hyracotherium […]
Wskazówki na wypadek widocznego niepowodzenia terapii antybiotykowej. Kryteria skutecznej terapii oraz kluczowe pytania jako 5 kroków drzewa analitycznego
Czynniki powiązane z użyciem antybiotyku w terapii: Czy wybór antybiotyku opierał się na badaniach klinicznych i dodatkowych (diagnoza, antybiogram)? Sprawdź odpowiedź na pytanie 3. Farmakokinetyka/farmakodynamika wybranego antybiotyku? Koncentracja i czas działania antybiotyku w zakażonej tkance a efektywność w stosunku do czynnika bakteryjnego wywołującego chorobę (spektrum działania antybiotyku, wrażliwość z antybiogramu – odpowiedzi na pytanie 3.). […]
Czarno na białym – mastitis okiem praktyka – rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim
Rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim, pracownikiem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, specjalistą w dziedzinie profilaktyki i leczenia mastitis u krów, który w swoich badaniach zgłębia tematykę zapalenia gruczołu mlekowego u bydła, zarówno w aspekcie naukowym, jak i praktycznym. Większość zapaleń gruczołu mlekowego ma etiologię bakteryjną. Dlaczego, pomimo rozwoju mikrobiologii, medycyny weterynaryjnej i prowadzonych badań, […]
XVIII FORUM ZOOTECHNICZNO-WETERYNARYJNE: NOWE HORYZONTY W ROZRODZIE ZWIERZĄT
Na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu w dniach 18-19 kwietnia br. odbyło się XVIII Forum Zootechniczno-Weterynaryjne pod hasłem „Rozród zwierząt w dobie selekcji genomowej”. To wydarzenie zgromadziło liczne grono lekarzy weterynarii oraz hodowców, by omówić najnowsze osiągnięcia w dziedzinie hodowli i rozrodu zwierząt. Organizacja Forum była wspólnym przedsięwzięciem Poznańskiego Koła Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Wielkopolskiego Oddziału Polskiego […]