Rehabilitacja pacjentów neurologicznych niechirurgicznych

Początkowe postępowanie u pacjentów nieambulatoryjnych

U pacjentów z paraplegią obecność głębokiego bólu jest najważniejszym czynnikiem prognostycznym. Tym samym jest konieczne odpowiednie rozróżnienie pomiędzy świadomym wykryciem bólu i reakcją odruchową.

Cele rehabilitacji zwierząt nieambulatoryjnch w ostrej fazie skupiają się na zmniejszeniu obecnego bólu w zadaniach funkcjonalnych i dbaniu o system mięśniowo-szkieletowy.

Masaż jest bardzo ważny, aby pacjent czuł się zrelaksowany i aby przygotować tkanki do ćwiczeń biernych – zginania i prostowania PROM (Passível Range of Motion). Pomaga także zmniejszać napięcie mięśni, sprzyjając pobudzaniu krążenia.

PROM we wszystkich stawach kończyn pełni ważną funkcję, ponieważ utrzymuje zakres ruchu w stawach na stałym poziomie. Zapobiega przykurczom torebki stawowej, pobudza krążenie krwi i układu limfatycznego i poprawia produkcję i rozmieszczanie płynu stawowego, kiedy pacjent nie jest w stanie sam poruszać kończynami. Nie ma jednak wpływu na zanik atrofii mięśniowej. W przypadku wystąpienia zmniejszenia zakresu ruchowego możemy wprowadzić rozciąganie, podczas którego utrzymuje się odpowiedni nacisk w ciągu 10-15 sekund pod koniec wykonywanego zginania/rozprostowania.

Wprowadzenie odruchu zginania może mieć miejsce u zwierząt w pozycji stojącej lub lateral decubitus (pozycja leżąca na boku). Ćwiczenie to aktywuje skurcze mięśni i potencjalnie stymuluje doznanie. Czasami potrzebne jest zwiększenie oporu, aby uzyskać odruch zginania.

Pobudzanie odruchu (mięśni) prostownika u zwierząt z niedowładem, z minimalnym zachowaniem funkcji nerwu udowego, zwiększy siłę, napięcie mięśni, w tym mięśnia czworogłowego uda. Należy zauważyć, iż łatwiej wykorzystać zalety tego ćwiczenia w przypadku zwierząt z uszkodzeniem dolnego neuronu motorycznego UMN (Upper Motor Neuron).