Przypadek kostniakomięsaka w sercu u psa

Nowotwory serca są rzadkimi typami nowotworów u psów. Stanowią one poniżej 0,2% wszystkich nowotworów u tych zwierząt (1). Z przeprowadzonego w Polsce badania, w którym analizie poddano 110 guzów serca zdiagnozowanych u psów między 1970 rokiem a 2014 rokiem, wynika, że najczęstszymi guzami serca u psów są naczyniakomięsaki (haemangiosarcoma) (45,9%) oraz guzy wywodzące się z komórek chromochłonnych (chemodectoma) (27,9% wszystkich guzów). Osteosarcoma jest guzem bardzo rzadkim, stanowiącym wg ww. badania ok. 1% wszystkich guzów (10). W niniejszym artykule przedstawiono opis przypadku kostniakomięsaka zlokalizowanego w pobliżu zastawki mitralnej.

Opis przypadku

Do lekarza weterynarii na konsultację kardiologiczną zgłosił się właściciel z 8-letnim psem rasy berneński pies pasterski. Powodem wizyty były: objawy nietolerancji wysiłkowej, kaszel oraz krótkie incydenty utraty przytomności.

W celu wyjaśnienia przyczyn objawów wykonano szereg badań: badanie morfologiczne oraz biochemiczne krwi, EKG, USG serca, RTG klatki piersiowej oraz USG jamy brzusznej. Wyniki badania morfologicznego oraz biochemicznego zamieszczone zostały w tab. 1. Badania przesiewowe w kierunku chorób wektorowych z wykorzystaniem testu płytkowego dały wynik ujemny. W badaniu RTG klatki piersiowej oraz USG jamy brzusznej nie stwierdzono nieprawidłowości.

W badaniu elektrokardiograficznym stwierdzono tachykardię zatokową, 190/min. W badaniu echokardiograficznym stwierdzono prawidłową wielkość prawego przedsionka i prawej komory, prawidłową wielkość lewego przedsionka (stosunek wielkości lewego przedsionka do aorty LA/Ao = 1,26), prawidłową wielkość lewej komory z zachowaną funkcją skurczową (FS = 27%, LVIDd = 4,6 cm). Uwidoczniono także hiperechogenną, guzowatą zmianę wielkości 15 x 13 mm, zlokalizowaną na wysokości zastawki mitralnej (ryc. 1). Zmiana powodowała zwężenie ujścia przedsionkowo-komorowego lewego, zmniejszając powierzchnię przepływu krwi z lewego przedsionka do lewej komory.

U pacjenta zastosowano leczenie objawowe: torasemid, ACE-I (benazepril), pimobendan oraz chemioterapeutyk z grupy fluorochinolonów (podejrzenie zapalenia wsierdzia). Po kilku dniach terapii pacjent poczuł się lepiej – zwiększyła się tolerancja na wysiłek, ustąpił kaszel, nie występowały utraty przytomności. Jednak po miesiącu leczenia właściciel ponownie zgłosił się z psem do lekarza weterynarii. Zwierzę wykazywało objawy duszności oraz doszło do wylewów krwawych w przedniej komorze oczu. W wykonanym badaniu elektrokardiograficznym stwierdzono migotanie przedsionków, w badaniu echokardiograficznym stwierdzono wodoosierdzie. Ze względu na wiek psa i ciężki stan ogólny pacjenta oraz złe rokowanie właściciel zdecydował się poddać go eutanazji oraz wyraził zgodę na badanie sekcyjne. W badaniu pośmiertnym po przecięciu serca znaleziono rozpoznaną wcześniej zmianę zlokalizowaną na zastawce mitralnej (ryc. 2, 3). Badanie histopatologiczne pobranego ze zmiany materiału potwierdziło obecność nowotworu o typie osteosarcoma (ryc. 4-6).