Promienica kotów – mało znany problem

Kot nr 5

Badaniami objęto kota, samca, w wieku 11 lat, o masie ciała 7,5 kg. Zwierzę zgłoszono do Kliniki z objawami silnej duszności. Objawy duszności utrzymywały się już od ponad 6 tygodni, jednak w ostatnim czasie przybrały na sile. Dodatkowo pojawił się ropny wypływ z otworów nosowych. Kot był silnie apatyczny, nie wykazywał apetytu. Według właścicieli w ciągu ostatnich dwóch tygodni schudł około 1,5 kg. Badaniem hematologicznym wykazano: znacznie podwyższoną liczbę leukocytów WBC = 34,5 x 109/l, anemię 3,45 x 1012/l oraz trombocytopenię 88 x 109/l. Badaniem radiologicznym klatki piersiowej stwierdzono w obrębie płuc obecność nieregularnych zagęszczeń, po części zmian o charakterze mas guzowatych (ryc. 3). Z ropnego wypływu z nosa pobrano wymazy do badania bakteriologicznego, które potwierdziło zakażenie na tle Actinomyces. Właściciele nie zdecydowali się na leczenie chorego zwierzęcia i poddali je eutanazji, nie wyrażając przy tym zgody, podobnie jak w przypadku kota nr 4, na przeprowadzenie zabiegu sekcyjnego.

Omówienie

Powyżej zaprezentowano opis pięciu przypadków promienicy u kotów. Nie jest to choroba często notowana u przedstawicieli tego gatunku, w związku z czym może stanowić dla lekarzy weterynarii problem natury diagnostycznej i terapeutycznej. W przedstawionych przypadkach trudno jednoznacznie określić okres, w którym doszło do zakażenia. Jak wspomniano we wstępie artykułu, promienica rozwija się długo, najczęściej z autoinfekcji, zaś czynnikami predysponującymi do jej występowania mogą być choroby przyzębia oraz brak higieny jamy ustnej (10, 11).

Rozpoznanie promienicy stawia się na podstawie objawów klinicznych, zmian anatomopatologicznych oraz wyników badań histopatologicznego i bakteriologicznego. W diagnostyce choroby stosowane mogą być także metody biologii molekularnej oraz badania serologiczne, aczkolwiek nie są one wykorzystywane na szeroką skalę. Objawy kliniczne nie są patognomoniczne dla promienicy i tylko nasuwają podejr...